وحدت عقل و جهل محال است.

#مشخصات_اسلام
#یادداشت_79
#جلسه_321
#محمد_صحرایی
#وحدت_عقل_و_جهل محال است.

انسان یک وجود ربطی و فقری است یعنی دارایی انسان از وجود فقر و نیاز است. یک ظرف است.
این وجود فقری اگر رو به سوی خداوند کند یعنی به موقف فقر و نیاز خود از یکطرف و دارایی و غنا و عظمت باری تعالی از طرف دیگر متوجه شود از صاحب هستی وجود و عقلانیت دریافت میکند و عقل در وجود او تجلّی میشود زیرا وجود و عقل و علم با هم مساوق اند.
اما اگر به این موقف خود متوجه نباشد و اشتغالش به خودش یا غیر وجود(عدمیات) باشد رو به سوی عدم کرده و در کتم عدم فرو میرود و از آنجا که عدم مساوق با جهل است جهل در او متجلّی خواهد شد.

نکته ای که مبتنی بر این تحلیل وجودی به آن می رسیم این است که عقل و جهل هیچگاه در وجود انسان با هم جمع نمیشوند زیرا با هم متضادند و نتیجه ی دو سوی متضاد وجود انسان اند . دو سویه ی متضادی که ناشی از اختیار ذاتی سویه و وجه گزینی(فاقم وجهک للدین…) این وجود محقق میشود.
در روایات هم با همین مضمون داریم که ایمان هیچگاه با کفر جمع نمیشود و مادامیکه انسان اشتغال به گناه دارد روح ایمان از وجود او رخت بر می بندد.