چرا دیر مبعوث می شویم؟

#يادداشت
#هم_اندیشی_التزام
#عقيل_رضانسب
#يادداشت_251
#جلسه_335

💠 چرا دیر مبعوث می شویم؟

هر چقدر که محصولی که می خواهد حاصل بشود پیچیده تر باشد علاوه بر اینکه مسیر رشدی که باید طی شود تا به محصول برسیم سخت است، به شکوفایی رسیدن نیز سخت تر می شود.
در فضای نباتات و حیوانات نیز چنین است، خود انسان هم که نماد این ظرفیت است که از یک نقطه ناتوانی محض که فرزند هیچ حیوانی به این ناتوانی نیست شروع می کند تا به فنای فی الله پیش می رود.
در فضای تربیت نیرو برای مأموریت های مختلف نیز همین نکته وجود دارد، گاهی به یک تکنسین برای راه اندازی یک کار یدی تکرار شونده نیاز داریم که ممکن است چند ماهه تربیت شود، گاهی مدیر می خواهیم که علاوه بر طی یک مسیر دانشی و مهارتی گسترده و پیچیده تر، نیازمند به طی دوره کارآزمایی بیشتر و اگر برای یک مدیریت رده بالا بخواهیم، باید به نحو جدی تجربه در سطوح پایین تر داشته باشد.

حیات تمدنی پیچیده ترین سطح حیات انسانی است، و اگر شما بخواهید سربازارن تمدنی خودت را تربیت کنی مخصوصاً اگر در یک مبارزه تمدنی باشی و ادعایت این باشد که هسته اصلی آن حرکت تمدنی یک نیروی خاص حوزوی است، که دارای یک دارایی های چند لایه دانشی و اندیشه های و اطلاعاتی و عواطفی و اخلاقی و …. است، به ثمر رسیدن هم سخت است و هم پیچیده و هم به ثمر رسیدن نیرو ها یا به عبارتی مبعوث شدن افراد نسبت به این مأموریت با تعویق و سختی مواجه خواهد شد.
یکی از توصیه هایی که بعد از مدتی که افرادی در این هویت پخته شدند می شود به آن ها کرد این است که توقع پرورش جوجه و بره را از خودشان نداشته باشند، باید سفت و سخت پای کار ماند و با نعره تک تک سلول های وجودت را در بیاوری و ثبات قدم به خرج بدهی و ثبات قدم به خرج بدهی و ثبات قدم به خرج بدهی؛ بعد امید مبعوث شدن داشته باشی.
مأموریتی که دارد به تو پیشنهاد می شود مدیریت یک شهر یا حتی کشور نیست، مأموریت تو مدیریت جریان سازی برای تمدن سازی است! این مأموریت دارایی هایی می خواهد که باید خیلی پایش عرق ریخت.

یک نکته افزون تر هم اینکه در خود دوران رشد بودن آن هم به نحو جدی و سنگین؛ یک اقتضائاتی دارد که به مبعوثیت هایی که افرادی که این دوره را گذرانده اند را نباید از خود توقع داشت.

#تواصی_به_حق
#تواصی_به_صبر