جای پای محکم اسلام در آزادی
هالید کربن کاشف عنصر کربن جمله ای بسیار متین و عاقلانه ای دارد که من بارها در مناظرات و مباحثات از این استدلال استفاده کرده ام….
ایشان می گوید: «اگر دین محمد(ص) از جانب خدا نبود، هرگز جرأت نمی کرد که مردم را به علم دعوت کند». این جمله استدلال بسیار دقیقی دارد آن این است که؛ کسی می تواند«دعوت» به علم آموزی و جست و جو برای رسیدن به حقیقت کند که خودش به حقیقت رسیده باشد وگرنه دستش برای دیگران رو می شود.
اسلام علم آموزی و حقیقت طلبی را بر هر مرد و زن مسلمانی واجب کرده است. جای پای اسلام محکم است که میتواند به آن تکیه کند. اسلام به تمامه توحید است و هیچ حقیقتی بالاتر از توحید در عالم نیست. لذا اسلام با تمام وجود پای حقیقت طلبی ایستاده است.
این خیلی مهم است که در هیچ کجای از دین لوی آزادی انسان برای اندیشیدن سد نشده است فقط اندیشه در واکاوی ذات حق تعالی ست که آنهم توصیه شده برای اینکه عقل عاجز از شناخت آن است.
ما غرق در شریعتیم و با این شریعت بزرگ شدیم و ملتفت نیستیم که این شریعت چوب حراج به ناموس خود زده و از شما خواستار تفکر در باره ستون خیمه اش است حتی منزلگاه شک در توحید را ارج می نهد. اما آن را منزلگاه خوبی برای توقف نمی داند. این برای یک مکتب فوق العاده است. به نظر خدای متعال اول حامی آزاداندیشی و حق طلبی ست.
