طرح چند سوال در باب گفتمان سازی آزاداندیشی و حل مسائل کشور.

سوال:

1- چگونه آزاداندیشی نقطه ی محوری برون رفت از مشکلات کشور است.؟ برای دریافت پاسخ برادر پیمانجو منتظر بخش دوم بیاناتشان هستیم.

2- آیا آزاداندیشی بمعنای حق طلبی از آن دسته موضوعاتی ست که فراگیر شدنش از مسیر گفتمان سازی میگذرد؟ چگونه گفتمان سازیِ حق طلبی باعث خواهد شد که افراد جامعه بر منیّت خود غلبه کنند و سخن حق را بر سخن خود ترجیح دهند؟ یک نمونه ی تجربه شده اش را در جمع خودمان میتوانیم ببینیم. مثلا الان که آزاداندیشی در جمع مان تبدیل به یک زمزمه ی عمومی شده به تناسبش چقدر جمع مان در مواجهات نظری اش نسبت به گذشته آزاداندیشتر و حق طلبتر شده است؟

3- گفتمان کردن آزاداندیشی بمعنای حقیقت طلبی چگونه خواهد بود؟ چه باید کرد تا انسانها حق طلب شوند؟ گرفتار منیّت نشوند و سخن حق را بر سخن خود ترجیح دهند؟

4- آیا گفتمان شدن آزاداندیشی و حق طلبی کمکی به تقویت قوّه ی حق شناسی جامعه هم خواهد کرد؟

یک پاسخ اولیه که میتوان به سوال اول داد این است که تمام گرفتاریهای بنیادی بشر بخاطر نپذیرفتن و استقبال نکردن از سخن حق است. و طبیعتا آزاداندیشی اگر بتواند به حق طلبی و سپس حق شناسی کمک کند سنگ زیرین حلّ تمام مشکلات بشریت خواهد بود.