راهبردنگاری وحدت1⃣
#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#ارزیابی_ادعای_توحید
#اندیشه_پشتیبان_وحدت
#علی_اکبرنژاد
#یادداشت_15 (بخش ۱)
#جلسه_163
#جلسه_168
#جلسه_171
#نشست_پنجم
🤝راهبردنگاری وحدت1⃣
🔰در جلسات گذشته بیان شد که ملاک ارزشیابی یک مکتب در سه جهت خود را نمایان می‌سازد:
1️⃣ از جهت صحت گزاره‌های بنیادین
2️⃣ از جهت سازواری و نظام مندی گزاره‌ها
3️⃣ از جهت کارآمدی و منفعت بخشی
به نظر می‌رسد که این سه جهت اصلی به خوبی از یکدیگر پشتیبانی کرده و اثبات هر یک، انتاج دیگری را در پی خواهد داشت.
🔸از لایه صحت سنجی گزاره‌ها که عبور کنیم، طبعا به نظام‌مندی و سازواری آن‌ها اذعان خواهیم کرد. چراکه اگر معیار در صحت سنجی را دائر مدار واقع نمایی در نظر گرفته و واقعیت را نیز در فضای فلسفه اسلامی پس از پذیرش حضورش، واحد بیانگاریم، این وحدانیت، کلاف سردرگم گزاره‌ها و انگاره‌ها را به سرعت انتظام بخشیده و همه را در آخر به یک اصل و ریشه منتهی می‌سازد… #کلمه_توحید!
🔸تبلور این انتظام و وحدت گرایی را می‌توان در سه لایه به نمایش گذاشت:
1️⃣ لایه شناختی —> که همگرایی میان علوم انسانی و امتداد بخشی به بینش را نتیجه می‌دهد
2️⃣ لایه انسانی —> که اتحاد قلوب را در میان افراد یک جامعه رقم می‌زند
3️⃣ لایه ساختاری —-> که عدالت اجتماعی را در ساخت نظامات اجتماعی متبلور می‌سازد
🔰در این نوشتار به تبلور توحید در لایه دوم می‌پردازیم…
🔸اگر درست صحنه را ببینیم، جامعه انقلابی ایران را به شدت تشنه‌ی وحدت خواهیم یافت. اما نه در حد یک اتحاد استراتژیک در میان چند فرقه‌ی دینی؛ بلکه اساسا اندیشه وحدت متاثر از یک نگرش ناب توحیدی است که وقتی از رهگذر انسان عبور می‌کند، قلوب متشتت و جدا از هم را به یکدیگر پیوند داده و منجر به یک پیوستگی و ولایت میان آحاد گشته و یک هویت مستقل جمعی را رقم می‌زند.
🔸ما در این برهه از تاریخ بیش از پیش به اندیشه و راهبرد پشتیبانی کننده از کلان مسئله وحدت نیازمندیم. باید در عرصه‌های مختلف اجتماعی، اقدام به طراحی برنامه‌های متعددی کرد که وحدت میان آحاد، اصناف، اقشار، ادیان و… را فراهم آورد. وگرنه صحبت از خلق اراده مردمی برای پیشرفت و تعمیق اهداف راهبردی انقلاب، شعاری بیش نخواهد بود.
🔸خیز تمدنی جوانان و حرکت جبهه گونه مردم به سمت آرمانها، شدیدا تشنه به الهیاتی است که الهام بخش #وحدت و #اخوت باشد. بلکه چه بسا اینگونه بگوییم که نوامیس خلقت، رهاورد فطرت و اقتضای رحمت، همگی روبه‌سوی ایجاد “جماعت” دارد. تا جایی که به قول مرحوم شاه‌آبادی، تنها قلوب مجتمعه مومنین است که مهبط وحی و محل انزال #قرآن قرار می‌گیرد… و الا فلا!
☘️واعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّقُوا ۚ وَاذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ كُنْتُمْ أَعْدَاءً فَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِكُمْ فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانًا وَكُنْتُمْ عَلَىٰ شَفَا حُفْرَةٍ مِنَ النَّارِ فَأَنْقَذَكُمْ مِنْهَا ۗ كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ
[سوره آل عمران : 103]
🔻از تصدیر آیۀ شریفه بقوله تعالی: «وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّقُوا» و تذییل آن بقوله تعالی: «وَاذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ» – الآیة چنان مستفاد می شود که خداوند عالم قرآن را که حبل الله است از عرش الرحمان نازل فرموده بر عرش اخوت انسان، تا فهمیده شود که مستقر قرآن و نوامیس الهیه جامعۀ اخوت مسلمین است و البته نتوان قرآن عظیم را به انفراد نگهداری نمود، بلکه باید به ایادی متحدۀ جامعۀ اخوت انسانیت، آن را مانند تاج کرامت بر سر نهاد تا مایۀ افتخار دنیا و آخرت گردد.
(شذرات المعارف / آیت الله شاه آبادی / شذره دوم / معرفه7)
🔸اگر مقوله وحدت در عین “طریقیت”، خود نیز در اندیشه انسان انقلابی “موضوعیت” نداشته باشد و ما را ملزم به طراحی ایده‌هایی جهت وحدت آفرینی نکند، طبیعتا اقتضای عالم ماده و همچنین کارگردانی شیطان، اجازه‌ی چنین رشدی را به جامعه بشری نخواهد داد. چه که خوب میدانیم و می‌شناسیم و به تجربه آزموده‌ایم، ذاتِ تکثر گرا و وحدت‌شکنِ این عنصر مانع تراش در مسیر فطرت را!
👈پ.ن: متعلقات وحدت هم که بسیارند، وحدت میان:
🔗شیعه و سنی
🔗حوزه و دانشگاه
🔗اقشار مردم با یکدیگر
🔗دولت و ملت
🔗ملت و نخبگان
🔗صنعت و دانشگاه
🔗عالمان و اندیشمندان با یکدیگر
🔗شاخه‌های علوم انسانی (سیاست، فرهنگ، اقتصاد، روانشناسی، جامعه شناسی و…)
🔗و…
اما همگی نیازمند اندیشه پشتیبان وحدت هستند…
