کارآمدی حقیقی عمل نشانه‌ی صحت معرفت و اندیشه و میزان رشد
سم الله الرحمن الرحیم
#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#مرتضی_قربانی
#یادداشت_12
#جلسه_181
🔰کارآمدی حقیقی عمل نشانه‌ی صحت معرفت و اندیشه و میزان رشد
بزرگی فرموده است که انسان همان‌گونه که نان می‌خورد همان‌طور بندگی می‌کند. توضیح آنکه؛ عمل انسان، بدن و تجسد اعتقاد و افکار اوست (همان‌طور که تمدن، بدنِ فرهنگ است و فرهنگ روح و معنای تمدن). اگر آدمی در عرصه‌ی عمل، کارآمد باشد این تاثیر حاکی از صحت مبانی و معرفت اوست. آن بزرگ چنین توضیح داده است که اگر هر کاری با اصول و روش صحیح آن انجام نشود بلکه از روی سهل‌انگاری و تنبلی و جهالت صورت گیرد، دال بر این است که چنین شخصی هنوز نسبت به ضرورت و تمرین مراقبه برای حرکت، حساس و ملتفت نشده و پی به این نبرده است که افعال، سخنگو و آینه‌ی باطن است. ایشان بیان کرده بودند که اگر انسان در امور روزانه و زندگی عرفی خود با قاعده عمل نکند دقیقا با همان بی‌قاعدگی به استقبال بندگی می‌رود که البته نتیجه‌ی چنین کاری را می‌توان حدس زد.
مثال‌هایی برای زندگی بی روش و ناکارآمد: غذای سرد نوش جان کردن، میوه نشسته خوردن، بدون برنامه غذا خوردن، به طعام خود اهمیت ندادن و هر چیزی پیشاید میل کردن ولو در رژیم غذای نباشد، ماشین را تمییز نکردن، بی‌تفاوتی نسبت به امور شخصی و…
به طور کلی می‌توان گفت کارآمدی و تاثیر در اشخاص غالبا نسبی است یعنی در هر امری، اگر اعتقاد صحیح یا فهم صحیح از اعتقاد، باشد بروز آن موثر و راه‌گشاست است و اگر تاثیر و تحول در او نباشد نشانه‌ی آن است که زحمات و تلاشش کارآمد نیست و باید به دنبال ویرایش فهم یا اعتقاد خود باشد و فقط اوحدی از انسان‌ها هستند که در همه‌ی شئون موثراند.
بنابراین کارآمدی و تاثیرات یک عمل می‌تواند سنجه‌ی صحت فهم ما باشد.
البته توصیف تاثیرات و نتایج و کارآمدی یک حکم می‌تواند به ما در فهم صحیح و جلوگیری از تلقی سطحی کمک کند. برای مثال، با توجه به آثاری که برای ربا بیان کرده‌اند نباید از ربا یک تلقی سطحی داشت و آن را فقط زیاده‌ای پنداشت بلکه باید ربا را طوری تقریر کرد که آن آثار و توصیفات در قواره‌ی او باشد و…
