تقریری از جلسه امروز

#یادداشت

#حامد_خواجه
#یادداشت_24
#جلسه_197

⭕️تقریری از جلسه امروز

🔺تا وقتی ذهن ها آشفته باشد و حول یک گفتمان واحد نچرخیم، روز‌ّها می‌گذرد و در انفعال به سر می‌بریم. و بزرگترین مشکل ما الان انفعال است.

🔺این انفعال به هویت و شخصیت بر می‌گردد. دچار انفعال هویتی و شخصیتی شده‌ایم. و این نارسایی هویتی به نارسایی فکری بر می‌گردد. نقطه ثقل و مرکزی نیست که با آن انسجام و وحدت برای نیروها به وجود آید.

🔺آیا می‌توان با حاکم کردن یک گفتمان این مشکل انفعال و بحران هویتی را حل کرد؟ آیا امکان دارد و اساسا مطلوب است یک گفتمان حاکم داشته باشیم و همه‌ي مطلوبیت‌های دیگر و حتی تحلیل‌ها را با توجه به آن گفتمان پیش ببریم؟

🔺در دوران سازندگی، گفتمان تنش‌زدایی حاکم بود و تمام فضا از این ادبیات پر شده بود، و همچنین در دوران اصلاحات گفتمان توسعه سیاسی حاکم بر جو عمومی بود. و همچنین در دولت نهم و دهم، گفتمان عدالت‌خواهی برجسته شده بود. و در دولت کنونی همان گفتمان تنش‌زدایی دوباره بالا آمد؛ البته کمی تیز‌تر از قبل.

🔺حال اگر بخواهیم یک گفتمان در رأس امور قرار گیرد که این انفعال را از بین ببرد، آن گفتمان چیست؟
با توجه به تحلیلی که استاد از عامل این انفعال داشتند که به خاطر نارسایی هویتی و در پس آن، نارسایی فکری است، ناچارا باید گفتمان هویت و شخصیت را حاکم کرد. گفتمانی که اگر قرار باشد مقابل گفتمان تنش‌زدایی بایستد، مثل گفتمان مقاومت، در همان ابتدا برچسب نخورد.

🔺گفتمان حاکم، باید گفتمانی باشد که اولا قدرت مقابله با گفتمان سازش با استکبار را داشته باشد و ثانیا در ابتدا امر محکوم به شکست نباشد.

🏷بی‌ربط به یادداشت:
وقتی هویت و شخصیت را می‌شنوم به یاد شعار آقای احمدی‌نژاد در دور اولشان می‌افتم: (می‌شود و می‌توانیم)