اندر فرصت و خطر #موفقیت
#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#درگیری_شعار_توحید_با_استکبار
#عقیل_رضانسب
#یادداشت_137
#جلسه_224
💠 اندر فرصت و خطر #موفقیت
☑️ #معرف_یادداشت: در بحث #استکبار، معنای استکبار را خود را برتر از حق دانستن معنا کردیم، عواملی مثل قدرت و ثروت و موفقیت و … به عنوان عوامل استکبار آفرین مطرح شد، در این یادداشت به بحث #موفقیت و خطر استکبار آفرینی آن در عین اینکه به آن نیاز داریم پرداخته می شود؛ همانطور که قدرت و ثروت و بقیه عوامل نیز اینچنین هستند، یعنی در عین اینکه نیاز حتمی حیات اجتماعی ماست، این خطر استکبارسازی را نیز دارند.
🔺 از آنجا که میزان انسانیت انسان اراده و عزم انسان است؛
«بعضى از مشايخ ما، أطال اللّه عمره، مىفرمودند كه «عزم» جوهره انسانيت و ميزان امتياز انسان است.» (خمینی، روح‌الله، شرح چهل حديث، ص7)
هر میزان که انسان اراده کند و این اراده را اعمال کند، انسانیت او بالا تر می رود؛
🔺 معنای این سخن این است که روح انسان برای مرید شدن و به درجات بالای انسانی رسیدن، نیاز به #اراده_ورزی دارد؛ به همین دلیل در روایات ما #بزرگ_ترین_گناه را ناامیدی دانسته اند؛ انسانی که #من_نمی_توانم و یا جامعه ای که #ما_نمی_توانیم را در خود نهادینه کرده است، به طور کل از مسیر سعادت فردی و اجتماعی باز مانده است و در مسیر تعالی و حرکت به سمت #حیات_طیبه قرار ندارد.
🏷 علِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ هَارُونَ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ مَسْعَدَةَ بْنِ صَدَقَةَ [روایت صحیحه]
قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُول الْكَبَائِرُ الْقُنُوطُ مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ وَ الْيَأْسُ مِنْ رَوْحِ اللَّه و … / الكافي (ط – الإسلامية)، ج2، ص: 280
🔺 یک نتیجه مهم از این سخنان این است که روح انسان نیازمند به #تغذیه_از_موفقیت_ها است؛ اگر کسی اراده کند و آن اراده را اعمال کند، مستعد برای #اراده_ورزی بیشتر است، و این یعنی این انسان در مسیر تعالی و انسانیت در حال طی طریق است.
🔺 روحی که تجربه موفقیت نداشته باشد و دائماً شرایط شکست را برای خود محیا کند، به بی عزمی و بی ارادگی و #خمودگی و #نمی_توانم و #ناامیدی گفتن نزدیک تر است و همانطور که دیدیم، این انسان در معرض یک #گناه_کبیره است، آن هم گناهی که به سرعت او را از مسیر تعالی و رشد انسانی به سمت #حیات_طیبه باز می دارد.
🔺 اما این را هم باید توجه داد که انسان دقیقاً در همان چیزهایی که حتماً باید در آن ها غوطه ور باشد، امتحان می شود؛ اساساً امتحان در بستری که امکان ابتلا وجود دارد معنا دارد، و الا اگر انسان زمینه لغزشی نداشته باشد امتحان و آزمایش او بی معنا ست. لذا در همین چیزهایی که کمال قطعی انسان است و اگر انسان از آن ها بهره مند نباشد، از انسانیت باز می ماند، شیطان دام خود را پهن می کند و انسان را شبیه به خود می کند.
🔺 همانطور که روح انسان نیازمندی قطعی به #تغذیه_از_موفقیت_ها دارد، این موفقیت ها می تواند دست آویز شیطان شود تا او را با همین عاملی که می توانست به #حیات_طیبه برسد، به زندگی عفن و کثیف و شیطانی بکشاند؛ تازه این عامل رشد انسانی از آن عواملی است که زمینه گناهی که خود شیطان را از درگاه خداوند راند، در آن فراهم تر است؛ یعنی گرفتاری در اینجا، از آن گرفتارهای بزرگ است، که همان استکبار و مستکبر شدن است.
🔹 خداوند همه ما را از شر شیطان و از وسوسه نفس حفظ بفرماید.
.
