نوشتن راهی برای اتقان علم + #معجزه یادداشت روزانه

#يادداشت
#روح_توحيد_نفي_عبوديت_غير_خدا
#درگيري_شعار_توحيد_با_استكبار
#عقيل_رضانسب
#يادداشت_140
#جلسه_226

💠 نوشتن راهی برای اتقان علم + #معجزه یادداشت روزانه

☑️ #معرف_يادداشت: در نکات کوتاهی که جناب #استاد_فلاح در ابتدای جلسات در مورد نرم افزار حلقه اندیشه کلامی طرح می فرمایند، چند جلسه است که نکاتی را در مورد #یادداشت_نویسی می فرمایند؛ امروز یادداشت را یکی از عوامل اتقان علم معرفی فرمودند، در این یادداشت کمی به این بحث توجه می شود.

🔺 در این بحث جناب استاد به این روایت از حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام استناد فرمودند که می فرمایند:
مَنْ أَكْثَرَ الْفِكْرَ فِيمَا تَعَلَّمَ أَتْقَنَ‏ عِلْمَهُ‏ وَ فَهِمَ مَا لَمْ يَكُنْ يَفْهَم‏ / تصنيف غرر الحكم و درر الكلم، ص: 57
#فکر یکی از امور #مغفول در کار علمی ما است. در نظام آموزشی حوزوی ما، کلاس رفتن، پیش مطالعه کردن، مطالعه بعد از درس و مباحثه فرهنگ پشتیبان نسبتاً خوبی دارد؛ آن چیزی که یا فرهنگ پشتیبان خوبی ندارد و یا صورت عملیاتی به آن داده نمی شود و اگر توصیه هم به آن می شود، معنای کاربردی و عملیاتی به آن داده نمی شود، همین بحث فکر است.
🔺 فکر کردن یک صورت خارجی می خواهد تا بتواند روی زمین بیاید، و الا به همین دلیل که طلبه نمی داند که دقیقاً به چه چیزی دعوت می شود و روی زمین چه فعلی را باید محقق کند، تا سنجه ای باشد برای فکر کردنش؛ و یا اینکه اگر فکر کرد، چه سنجه ای باید برای خود و دیگران داشته باشد که نشان دهنده تفکر او بوده است؟ از اینکه بگذریم، اگر هم فکرهایی می شود، این فکرها با فاصله های زمانی زیاد معلوم نیست که چقدر برای انسان ماندگار می شوند؟
🔺 یادداشت و ما ادراک ما الیاددشت! یادداشت نویسی در واقع خروجی فکر است؛ کسی که پیش مطالعه می کند و کلاس می رود و پس مطالعه می کند، در واقع در حال استفاده از حاصل تفکرات و زحمت های فکری دیگران است؛ حتی مباحثه هم به این شکلی که در فضای حوزه مرسوم شده است، در واقع تبدیل به مرور درس ها شده است، و طلبه ها معمولاً همان بحث هایی که در کتاب هست و یا استاد مطرح شده را مرور می کنند (البته مباحثه به معنای صحیح خودش نیز همانند نوشتن یکی از قالب های بروز تفکر است! ولی ما که کم دیدیم از این مباحثه ها! یا بهتر است بگویم از این هم بحث ها!)
🔺 اما یادداشت، یک قالب موفق است برای به بند کشیدن فکرهایی که می شود و تبدیل آن ها به ثمرات ماندگار برای خود که می تواند بعداً به آن ها مراجعه کرد و روی این سرمایه فکری قبلی خود بقیه خانه اندیشه و دانش مورد نظر را بنا کرد؛ و هم خود این قالب درمانی است برای کسی که فکر نمی کند، خود این قالب فشار می آورد که فرد بیاندیشد، چون نوشته حتماً محصول یک درگیری ذهنی و یک تفکر است؛ حالا بسته به سطح نوشته می تواند حاصل یک درگیری ذهنی سطحی باشد یا عمیق.
🔺 یادداشت روزانه که دیگر یک #معجزه است! و خدا را به خاطر این هوشمندی جناب استاد شکر می کنم؛ یادداشت روزانه یعنی هر روز باید فکر کنی و هر روز باید در موضوع اندیشه ای که تنوع زیادی هم به مرور زمان به خود می گیرد؛ یک ردی از خود به جای بگذاری؛ اینکه استاد می فرمایند ولو یک پاراگراف هم بنویسید، یعنی ولو یک لحظه هم فکر کنید و با موضوع درگیر شوید، این یک لحظه به تمرین و تکرار هم بیشتر می شود و هم عمیق تر می شود؛ و تو بعد از یک ماه نوشتن بر اساس تأمل کم و سطحی، خودت به تأمل بیشتر و کم کم یادداشت عمیق تر منتقل می شوی؛ و کم کم مهارت نوشتنت هم تقویت می شود و اصلا شاید نیازی به این بازهای کلاس یادداشت نویسی هم نباشد، خودت که بجوشی و بنویسی کم کم خودت یک سبک نوشتن برای خودت پیدا می کنی که شاید منحصر به فرد باشد (نمی خواهم مهارت آموزی را منکر شوم و ضروری هم هست، اما نوشتن زیاد هم خود نیاز به افزایش مهارت را بالا می آورد و هم گاهی از خیلی از بحث های ذهنی و انتزاعی که رها باشی خودت صاحب سبک خواهی شد.)