ظرفيت فحش خوري لازمه كار اجتماعي

#يادداشت
#روح_توحيد_نفي_عبوديت_غير_خدا
#درگيري_شعار_توحيد_با_استكبار
#عقيل_رضانسب
#يادداشت_147
#جلسه_229

☑️ ظرفيت فحش خوري لازمه كار اجتماعي

☑️ #معرف_يادداشت: ذيل بحث #ويژگي_هاي_مستكبر پنجمين ويژگي او اين بيان مي شود كه (مستكبر ولي خدا را جاه طلب معرفي مي كند)
»باني و رهبر دعوت توحيد را داراي انگيزه‌هاي جاه‌طلبانه و سودجويانه معرفي مي‌كند و بدين‌وسيله و نيز با تكيه بر سنت‌هاي كهنه و پوسيده كه يك‌سره پيرايه‌هاي نظم مسلط است از كاربرد و نفوذ دعوت توحيد در ميان مردم مي‌كاهد :
قٰالُوا أَ جِئْتَنٰا لِتَلْفِتَنٰا عَمّٰا وَجَدْنٰا عَلَيهِ آبٰاءَنٰا وَ تَكونَ لَكمَا اَلْكبْرِيٰاءُ فِي اَلْأَرْضِ وَ مٰا نَحْنُ لَكمٰا بِمُؤْمِنِينَ ﴿يونس‏،78﴾
ذيل اين بحث اين نكته توسط استاد مطرح شد كه «ولي خدا هميشه تنها مي ماند» و در ادامه اين بحث، اين نكته را فرمودند كه اگر كسي ظرفيت فحش خوري ندارد كار بزرگ تعريف نكند! در اين يادداشت به اين #ظرفيت_فحش_خوري به عنوان يكي از لوازم كار اجتماعي كردن مي پردازيم.

🔺 وقتي كه انسان مي خواهد كار بزرگي انجام بدهد، آن كار حتماً خيلي ها و خيلي از كارها را مجبور است نفي كند؛ و اين نفي حتماً با منافع عده اي درگير مي شود؛ يكي از مهم ترين حربه ها براي جلوگيري از بالا آمدن يك رقيب در فضاهاي غير اخلاقي #اتهام_زني است؛ لذا پر تكرار ترين سخناني كه قرآن از مقابله ها با انبياء ذكر مي كند همين #اتهام_زني به آن هاست، كه آن ها را ديوانه و سحر شده و … مي ناميدند تا مردم سمت آن ها نروند.
كَذٰلِكَ مٰا أَتَي اَلَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلاّٰ قٰالُوا سٰاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ ﴿الذاريات‏، 52﴾
إِنَّ هٰذٰا لَسٰاحِرٌ عَلِيمٌ ﴿الأعراف‏، 109﴾ ﴿الشعراء، 34﴾
قٰالَ اَلْكٰافِرُونَ إِنَّ هٰذٰا لَسٰاحِرٌ مُبِينٌ ﴿يونس‏، 2﴾ ﴿ص‏، 4﴾
قٰالَ إِنَّ رَسُولَكُمُ اَلَّذِي أُرْسِلَ إِلَيْكُمْ لَمَجْنُونٌ ﴿الشعراء، 27﴾
وَ يَقُولُونَ أَ إِنّٰا لَتٰارِكُوا آلِهَتِنٰا لِشٰاعِرٍ مَجْنُونٍ ﴿الصافات‏، 36﴾
🔺 انبياء الهي هميشه توسط جبهه مقابلشان مورد اتهام هاي متعددي قرار مي گرفتند، اگر انبياء مي خواستند در مقابل اين اتهام پراكني دشمنانشان منفعل شوند و از صحنه به در روند، هيچ وقت كار #جبهه_حق به پيش نمي رفت؛ چون ساده ترين كارها براي از ميدان به در كردن رقيب همين تهمت پراكني عليه اوست.
🔺 اين رذيله اخلاقي فقط در صحنه هاي مقابله با دشمنان نيست، بلكه هر كسي در يك محيط اجتماعي بخواهد كار مهمي انجام دهد، به صورت اغلبي مورد اتهام هايي قرار مي گيرد، و يا لا اقل فحش هايي به سمت او روانه مي شود، يا لا اقل تير انتقادهاي محيطي به سمت او روانه خواهد شد؛ اگر كسي سينه اي گشاده نداشته باشد كه بتواند اين سختي هاي كار را تحمل كند؛ نمي تواند ميان داري و سنگ صبوري صحنه را داشته باشد و نمي تواند كار را به پيش ببرد.
🔺 گاهي با وجود اينكه سخت مشغول كار هستي، چشم باز مي كني مي بيني همه انتقادهاي صحنه به سمتت روانه شده است؛ و فحش است كه نثارت مي شود؛ اگر #ظرفيت_فحش_خوري نداشته باشي، نمي تواني صحنه را به پيش ببري.
🔺 گاهي سخت مشغول كار هستي، و اين سخت مشغول بودن تو را از عيب هايت غافل مي كند، و اين غفلت كم كم به #خود_بي_نقص_پنداري مي كشد و به همين دليل #ظرفيت_فحش_خوري تو پايين مي آيد و در مقابل انتقادات واقعي صحنه مقاومت بي خود مي كني؛ چون يك #خود_بي_خود مياندار صحنه شده است؛
🔺 اين بيان كه اگر #ظرفيت_فحش_خوري نداري كار تعريف نكن! يك راهبرد اساسي و يك الگوي مديريتي كاربردي براي از آب در آوردن كارهاي اجتماعي، مخصوصاً كارهاي تأسيسي است.
🔺 اگر براي خدا كار كنيم خدا قول داده است كه خودش از مؤمنين دفاع مي كند؛ ما وظيفه دفاع از خودمان نداريم، اگر مؤمن باشيم و مؤمنانه حركت كنيم؛ خدا به صحنه مي آيد و از ما دفاع مي كند:
إِنَّ اَللّٰهَ يُدٰافِعُ عَنِ اَلَّذِينَ آمَنُوا ﴿الحج‏، 38﴾
🔺 البته در مقابل ديگر مؤمنان ما وظيفه داريم كه يك كار خدايي انجام دهيم آن هم اينكه از آن ها در مقابل تهمت ها و انتقادهاي نابجا دفاع كنيم؛ برتري مؤمني كه در جامعه حضور اجتماعي دارد، #ولي_خدا است، لذا بالاترين وظيفه دفاعي ما دفاع از ولي الله است؛ و البته بالاترين كسي كه به هيچ وجه نبايد در موضع دفاع از خود برود نيز همين ولي اللهي است؛