دو اسلام نه صرفا دو نگاه در اداره کشور یا اقتصاد

#يادداشت
#مقام_مردم
#عقيل_رضانسب
#يادداشت_170
#جلسه_267

💠 دو اسلام نه صرفا دو نگاه در اداره کشور یا اقتصاد

🔺مقام معظم رهبری در سخنرانی 1 فروردین 94 از #دو_نگاه_در_پیشبرد_اقتصاد نام بردند که یکی بر استفاده از ظرفیتهای درون کشور و مردم تأکید می کند و یکی بر استفاده از کمک بیرون از مرزها؛ ولی واقعیت این است که این دو نگاه صرفاً دو نگاه در پیشبرد اقتصاد کشور نیستند، بلکه دو نگاه در اداره کشور هستند.
در #يادداشت_169 توضیح داده شد که این دو نگاه صرفاً دو نگاه در پیشبرد اقتصاد نیست بلکه دو نگاه در اداره کشور است؛ کسانی که قائل به استفاده از کمک بیرون از مرزها برای حل مشکل اقتصادی هستند، برای حل مشکلات اجتماعی و سیاسی و فرهنگی نیز قائل به همین هستند، لذا این دونگاه در اداره کشور است نه صرفاً بخش اقتصادی.

در اینجا باید گفت که این دو نگاه صرفاً دو نگاه در اداره کشور هم نیست، بلکه دو نگاه به اسلام و بلکه دو اسلام است.
نگاهی که آمده رسیده به هضم در جامعه جهانی و پذیرفته که باید تیزی عناصر هویتی خودمان را در تعامل با تمدن غرب بگیریم تا بتوانیم توسعه یافته شویم، امتداد یک نگاهی به اسلام است، در این نگاه اساساً اسلام یک دین حداقلی است که برای عرصه های متعدد و پیچیده حیات اجتماعی انسان سخنی از خود ندارد، لذا باید تبدیل شود به یک دینی که یا به حوزه فردیات و روابط شخصی من با خدا مختص شود و یا نهایتاً بشود اسلام رحمانی که تعاملش با دنیا ولو ددمنش، ولو مستکبر، ولو ظالم باید با چهره رحمت باشد و نظم استکباری امروز جهان را به خاطر اینکه نهایت تلاش بشری می دانند باید پذیرفت، با همه لوازمی که دارد.

در مقابل نگاهی که قائل به تکیه به توان داخل و درون زایی است؛ معتقد است که اسلام یک دین حداکثری است، دینی که برای حوزه های متعدد و پیچیده حیات اجتماعی سخن دارد بلکه اساساً این سخن اسلام است که سخن نو و تازه ای است که می تواند بشر را از این منجلابی که برای خود درست کرده و در حال غرق شدن در آن است نجات دهد. در این نگاه رحمت برای بینهم و شدت برای کفار است؛
أَشِدّٰاءُ عَلَى اَلْكُفّٰارِ رُحَمٰاءُ بَيْنَهُمْ ﴿الفتح‏، 29﴾

حقیقت این است که ما از دو اسلام حرف می زنیم؛ اسلامی که خود را اسلام ناب محمدی می داند و مبتنی بر مکتب امام است؛ و اسلامی که خود را اسلام رحمانی می داند و مبتنی بر مکتب امام نیست.

کلید واژه اسلام رحمانی کد مهمی است برای معرفی یکی از این دو نگاه؛ آقای روحانی در همان سال 92 در اولین جلسه یعنی مراسم تنفیذش این پیام را به شکل زیر به همگان مخابره کرد، که او دعوای قرائت از اسلام با رهبری دارد:
🏷 بگذاریم که فضا و فرصت خدمت برای همه ایرانیانی که دل در گرو این مرزوبوم دارند، باز شود. بگذاریم که شایستگان، به ملت خدمت کنند. بگذاریم که سینه‌ها از کینه‌ها پاک شود. بگذاریم که آشتی به‌جای قهر، و دوستی به‌جای دشمنی بنشیند. بگذاریم که اسلام با چهره رحمانی‌اش، ایران با چهره عقلانی‌اش، انقلاب با چهره انسانی‌اش و نظام با چهره عاطفی‌اش هم‌چنان حماسه بیافرینند.
http://www.president.ir/fa/70471
بعدها نیز پر تکرار ایشان این کلید واژه را به کار بردند که در فیشی که در ادامه پست خواهد آمد مواردی اشاره می شود.
این پرتکرای باعث شد که رهبری در دیدار دانشجویی سال 94 واکنش نشان بدهند و اسلام رحمانی را کلید واژه ای برای معارف نشئت‌گرفته‌ى از ليبراليسم بخوانند و این اسلام را نه اسلام و نه رحمانی بدانند.
(فیش این مطلب در پست بعدی جداگانه خواهد آمد)

اینکه سال 92 حسن روحانی با سوء استفاده از یک دوگانه اسلام انقلابی و انقلاب اسلامی که شهید مطهری در تقابل با گروه انحرافی فرقان (که بعدها تئوریسین و رهبر فکری شان شد جزو بزرگان اصلاح طلب) درست کرده بود، اسلام انقلابی را قاتل شهید مطهری معرفی کرد و بعدها در سال 95 نیز آن را تکرار کردند؛ نیز در همین قالب قابل معنا است که او اسلام انقلابی یعنی اسلامی که مقابل اسلام رحمانی است که او تصویر می کند که در واقع اسلام انقلابی در اینجا همان اسلام امام خمینی است، را قبول ندارد. (در یادداشتی در همان سال 92 به این بحث پرداختم http://tt-ej.ir/post/363)