دعوای هلیا،

#یادداشت
#مشخصات_اسلام

#حامد_خواجه
#یادداشت_87
#جلسه_290

بعد از انتشار کلیپ دعوای هلیا، یادداشت‌ها و تحلیل‌ها متفاوتی از این رفتار بیرون منتشر شد؛ که این نشان از آن داشت که بسیاری از تحلیل‌گران از اوضاع بی‌خبر هستند. از این قبیل اتفاقات خیلی وقت پیش‌تر هم بوده است و منتهی این روز‌ها مردم همه دسترسی به رسانه و شبکه‌های اجتماعی دارند و به راحتی این اخبار پخش می‌شود و همه در جریان قرار می‌گیرند. و الا این‌گونه درگیر شدن‌ها و قمه و چاقو حمل‌کردن دختران چیزی نبوده است که تازگی داشته باشد و تا اینگونه یادداشت‌های تحلیلی و جامعه‌شناختی و روانشناختی بنویسند. و یا اینکه نیرو انتظامی و دادستانی سرعت عمل‌شان را به رخ بکشند. نهایتا سن این نوع بزهکاری پایین‌تر آمده است،‌ همانگونه که سن دیگر بزهکاری‌ها پایین آمده است.

این کلیپ دو نکته برای من داشت؛ یک این که انتشار سریع و وسیع این کلیپ بسیار ضربه بزرگی به ‌نوجوانان، به خصوص دختران نوجوان داشت. اینکه دختران نوجوان احساس کنند پس باید آن‌ها هم اینگونه باشند. آن‌ها هم باید خوی مردانه و پسرانه داشته باشند و آن‌ها هم باید اهل دعوا و قمه و چاقوکشی باشند.
نکته دوم که از قبل هم ذهن من را به خود درگیر کرده بود و با دیدن این کلیپ بیشتر شد؛‌ انفعالی است که در اطرافیان آن نزاع دیده می‌شد. همه گوشی به دست از این درگیری فیلم می‌گرفتند و کسی اصلا هیچ واکنشی از خود نشان نمی‌داد. کسی اصلا فکر هم نمی کرد که باید با ورود به این درگیری، نزاع را پایان دهد. این انفعال در جامعه به شدت رشد کرده است و نه فقط نسبت این چنین درگیری‌ها بلکه در اکثر رخداد‌های اطراف، مردم منفعال هستند و کاری ندارند که چه اتفاقی افتاده است و یا در حال افتادن است؛ اصلا کاری ندارند که به مظلومی ظلم می‌شود و اینکه وظیفه دارند از ظلم جلوگیری کنند؛ منظورم افراد لاابالی نیست، مردم دین‌دار و متدیّن از کنار ظلم‌ها به راحتی آب خوردن عبور می‌کنند.