#تبیین اراده و نسبت آن با فعل

#مشخصات_اسلام
#محمد_صحرایی
#یادداشت_68
#جلسه_308
#تبیین اراده و نسبت آن با فعل

این عالم سراسر نظام تاثیر و تاثّرات و اسباب و مسببات و علت و معلول است.
در فلسفه آموختیم که علت نسبت به معلول در جایگاه هستی بخشی قرار دارد.
در اندیشه بودم که یک نمونه علیت حقیقی در این عالم مثال بزنم…
بهترین مثالی که به ذهنم رسید علیت نفس انسان به بدن و علیت اراده ی انسان نسبت به فعل اوست.
ما اشتباها اراده را همان تصمیم معهود در ذهنمان میگیریم. اراده ای که یک لحظه اتفاق می افتد و تمام میشود و به دنبال آن، فعل در سرازیری تحقق می افتد.
در حالیکه اراده از جنس حرکت است.
با این توضیح که وقتی انسان اراده میکند که مثلا دستش را ببندد در همه ی طول این حرکت اراده سر لحظه لحظه و ریزریز حرکاتش حاضر است و در واقع فعل بسته شدن دست در هر لحظه همان اراده ی اوست که دارد در عالم بدن #ترجمه میشود.
به عبارتی اراده همان فعل است اما در مرتبه ی وجودی بالاتر از بدن یعنی در مرتبه نفس.
انفکاک این اراده از فعل بی معناست زیرا این فعل در واقع مرتبه ی نازله ی همان اراده ای است که آن به آن، دارد در نفس محقق میشود و عینا دارد در بدن ترجمه میشود و بسته شدن دست متجلّی میشود.
انفکاک علت از معلول و اراده از مراد بی معناست زیرا اینهامراتب مختلف از یک حقیقت هستند.

برای فهم بهتر اراده و خروج از اشتباه رایج در فهم اراده در همین حرکت دست اگر توجه کنید اصطلاح رایج این است که شما اراده کرده اید رفتاری بسیط بنام بسته شدن دست را و حال آنکه این فعل در بیرون تشکیل شده از میلیونها فعل که از جمله ی آنها حرکتهای پیچیده ی ماهیچه های دست و انگشت و سیگنالهای پیچیده ی مغزی و خون رسانیهای خاص و… است.
آنچه بعنوان حقیقت اراده در نفس اتفاق افتاده شامل همه ی این افعال جزئی میشود و این چندمیلیون فعالیت که نمود ظاهری اش میشود بسته شدن دست، همه بنحو بسیط مورد اراده ی نفس بوده اند.
این افعال از اراده ی نفس هیچ انفکاکی ندارند به این معنا که اگر اراده محقق شود حتما فعل بسته شدن دست که تجلّیِ آن اراده است محقق میشود و اگر به هر دلیلی مانعی برای بسته شدن دست بوجود بیاید (مثلا دست فلج شود یا کسی جلوی دست شما را بگیرد) حتما اراده در همان نقطه ی بوجود آمدن مانع متوقف شده است.