آیا می شود برای احقاق حقوق دیگر ملت ها حقوق ملت خودمان را زیر پا بگذاریم؟
#يادداشت
#مشخصات_اسلام
#عقيل_رضانسب
#يادداشت_264
#جلسه_346
💠 آیا می شود برای احقاق حقوق دیگر ملت ها حقوق ملت خودمان را زیر پا بگذاریم؟
برخی سؤالات در یک بستر بیمار متولد می شوند، طوری طراحی می شوند که جوابش معلوم است، مثل این می ماند که به طرف تعارف می زنند که «چه می خوری برایت بشکنم؟!» درست است که سؤالی پرسیده شد، ولی یک جواب بیشتر ندارد «تخم مرغ!»
در فرض این سؤال باید پرسید که منظور از حقوق ملت های دیگر و حقوق ملت خودت چیست؟ اگر منظور این است که مثلاً بدون هیچ هدف معقولی پول را از جامعه خود بگیری و به جامعه دیگری بدهی و یا با یک هدف باطلی این کار را بکنی مثلاً مردم آنجا به لحاظ قومی و نژاد با شمای حاکم یکی هستند و مردم خودت اینطور نیستند! باطل بودنش واضح است
لذا باید پرسید که دقیقاً منظور چیست؟ مگر حق مقید به من و خانواده و شهر و کشورم است؟ ملاک تقدس حق «حق» بودن آن است و با این ملاک دیگر تفاوتی بین حقوق فردی و خانوادگی و کشوری و انسانی وجود نخواهد داشت. [1] اما سؤال سائل در مورد تزاحم حقین است! در این فرض هم باید گفت که احقاق حق مقید به قدرت شما در احقاق حق است، یعنی به میزانی که می توانی حق را برپا کنی موظف به آن هستی، و معیار در تزاحم حقین هم الاهم فالاهم است؛
مثلاً اینکه بر امت اسلامی توسط یک نظام استکباری جهانی دارد ظلم های عظیمی روا داشته می شود، و اساساً باطل اصلی خود این نظام استکباری است و شما موفق شدید کشور خودتان را از زیر چنگال آن بیرون بکشید و استقلال سیاسی پیدا کنید؛ را نمی توانید نادیده بگیرید و بگویید اگر در فلان نقطه استراتژیک باید فلان نیروی مقاومت را تقویت کنم تا به این ظلم جهانی گام به گام پایان دهم، این باعث فشار اقتصادی بر مردم کشور من می شود پس نباید این کار انجام دهم چون حقوق ملت در رسیدن به رفاه را تحت تأثیر قرار می دهد.
حق اهم حقی است که در مقابل بزرگترین باطل ها می ایستد، شما به عنوان مسلمان شیعه انقلابی وظیفه داری با ظلم ظلمه مبارزه کنی، و البته اینقدر عاقل هستی که یک طوری بازی نمی کنی که جامعه خودت را به طور کل از دست بدهی، لذا دائماً در حال وزن کشی بین مراعات حقوق مختلف هستی، تا هم توان مبارزه تو با باطل بیشتر شود، هم حقوق واقعی انسانی که حقوق الهی اوست به طور متوازنی رو به احقاق باشد. هر چقدر این توان تو توسعه پیدا کند تکلیف تو در جهت احقاق حقوق بیشتر، افزایش پیدا می کند.
ظلم بزرگ این است که از بزرگ ترین ظالم ها که می خواهند مردم جامعه تو را به استضعاف بکشانند و دستشان برسد به صغیر و کبیر این جامعه رحم نمی کنند، غافل بشوی و فکر بکنی با شل کردن پیچ مبارزه با این ظلمه می توانی مردم را به رفاه بیشتری برسانی، در حالی که او می خواهد به این بهانه بازوهای مبارزاتی تو را ضعیف کند و موقعی که عمق استراتژیک خودت را از دست دادی و مردم جامعه ات هم از حق محوری و آماده هزینه دادن پای حق، به خود محوری و به رفاه بیشتر رسیدن خودشان، رسیدند؛ هم تو و هم همه مردم تو را لگدمال خواهد کرد و برای جان و مال و ناموس جامعه تو هیچ ارزشی قائل نخواهد شد!
[1] برگرفته از مجموعه آثار شهيد مطهري ؛ ج20 ؛ ص242
.
