ممنوعیت اسراف در عین مالکیت

#یادداشت_مشخصات_اسلام
#جلسه_368
#محمد_صحرایی
#ممنوعیت_اسراف_در_عین_مالکیت
#یادداشت_111

شریعت اسلام علارقم معتبر دانستن مالکیت خصوصی حق اسراف و تبذیر را انسان سلب کرده است.
سوال میشود که چگونه است که در عین مالکیت، افراد از برخی تصرفات ممنوع میشوند؟
آیا حقوق دیگری دخیل اند و آیا این تصرفات با مالکیت های دیگری معارضه پیدا میکنند که سبب ممنوعیت در برخی تصرفات میشود؟
شهید مطهری در کتاب نظام اقتصادی اسلام می فرماید ثروت سه گونه است.
1- ثروتی که بصورت طبیعی و مخلوق خداوند است مثل زمین و معادن و…
2- ثروتی که از اضافه شدن ثروت طبیعی و کار انسان ایجاد میشود مثل درخت
3- ثروتی که از اضافه شدن ایندو با سرمایه بوجود می آید مثل ماشین و لوازم کشاورزی

در هر سه نوع این ثروتها مبنا و بنیاد ثروت آنچیزی است که خداوند خلق کرده است. لذا انسان مالکیت علی الاطلاق ندارد تا بتواند آنرا نابود کند یا در راه حرام مصرف کند.
زیرا ثروتها باندازه ای که طبیعت در آن نقش دارد مال عمومی محسوب میشوند و برای کسی که روی آن فرآوری انجام داده تنها حق اولویت در بهره بردن بوجود می آید اما حق ندارد آن مال را نابود کند.
حتی در فرضی که انسان میتوانست بدون استفاده از مواد اولیه شیئی را بوجود آورد باز هم حق اسراف و تبذیر نداشت زیرا او واجب الوجود بالذات نیست، قائم به ذات نیست . بخش زیادی از قدرت او و توانمندی علمی او از ناحیه ی اجتماع به او داده شده است. انسان در قوای روحی و جسمی خود مدیون اجتماع است بنابراین اجتماع در محصول تولیدی او ذی نفع و ذی حق است. به همین دلیل است که شخص حق خودکشی ندارد زیرا او وظایفی و دیونی در مقابل اجتماع دارد که باید از عهده ی آنها بیرون بیاید.