اندیشه و عمل دو جهان مستقل از هم نیستند

#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#توحید_از_دیدگاه_انسان_شناختی
#سعید_خورشیدی
#یادداشت_1
#جلسه_101
اندیشه و عمل دو جهان مستقل از هم نیستند ، اگر چه از دو جنس اند اما فضای مشترکی دارند ، موطن ثابت و واحدی دارند، هر دو بخشی از حیات انسان اند .
به همین خاطر ممکن نیست هر یک بدون لحاظ دیگری به جهتی سیر کند و مشکلی برای انسان ایجاد نشود . قطعا این دو میل به همراهی و یکی شدن دارند . تصورش هم محال است ، کسی که در عالم ذهن رو به قبله بایستد و در واقعیت رو به طاغوت و بتواند در عین آرامش به حیات خودش ادامه دهد یا بالعکس ، در ذهن رو به طاغوت باشد و در واقعیت رو به قبله. چنین انسان هایی اذیت میشوند و روی آرامش نمیبینند، این اثر طبیعی و غریزی این حالت است نه عقاب خداوند ! این حالت تعارض همان درد است ، درد جسمانی علامت مشکل یا بیماری جسمانی استو چنین درد روحانی ( تعارض و دوگانگی و نا آرامی ) نشان از بیماری روحی شرک!
حال اگر داخل ولایت الهی آمد و ذهن و عینش را بر جهت قبله استوار کرد، به همان مقداری که در ساختن این توحید، موفق باشد ، آرام میگیرد، میجنگد ولی آرام است، فریاد میزند ولی آرام است ، میدود ولی آرام است .
انزل السکینه فی قلوب المومنین لتزدادو ایمانا مع ایمانهم
اگر هم هر دو ساحت حیات را بخواهد بر یک جهت واحد که خدایی نباشد، استوار کند هرگز نخواهد توانست، چون به هر سو رو کند چیزی را میبیند ، خویشاوندی و ووحدتی هم بین این همه کثرات فهم نمیکند ، پس هرچه بیشتر بگردد بیشتر در تعارضات فرو میرود و دیگر هرگز روی آرامش نمیبیند. لبخند میزند اما ناآرام است ، مهربان است اما ناآرام است ، ظاهرا طمانینه دارد اما ناآرام است.
انما نملی لهم لیزدادوا اثما و لهم عذاب مهین