چرا بچه ها دوست ندارند کارتن مورد علاقه شان را تنهایی ببینند؟
خیلی وقتها بچه ها را دیده ام که برای دیدن و لذت بردن از کارتن مورد علاقه شان دنبال برادر یا خواهر یا پدر یا هر کسی که دوستش دارند میگردند و بهمین خاطر برخی اوقات با آنها می نشینم و کارتن میبینم.
این دنبال دوست و همراه گشتن بچه ها مخصوصا از نوع همسن شان بخاطر این است که انسان یک هویت اجتماعی دارد و بهمین دلیل است که بر سرسفره ی غذا، در تماشای تلویزیون یا مناظر زیبا در جمعی که دوستشان دارد بیشتر لذت میبرد، با جمع بهتر میخندد و با جمع راحتتر عبادت میکند و با جمع بهتر سلوک میکند.
و دقیقا بهمین خاطر است که انسان با جمع در لایه ای مهیمن و راقی تر نسبت به فردی اندیشی می اندیشد. و بهمین دلیل است که مرحوم شاه آبادی رحمه الله علیه میفرمایند وقتی جامعه ی ایمانی را تشکیل دهیم تازه آیات قرآن را میفهمیم.
لازمه ی تحقق این جمعی اندیشیدن و جمعی فکر کردن، گفتگو کردن و بیان کردن آنچیزی ست که در ذهن بصورت علم اجمالی و بسیط وجود دارد.
در فرآیند گفتگو و بیان اندیشه سه اتفاق رقم میخورد:
یکی اینکه آنچه در ذهن وجود دارد بزبان آورده میشود و همین ظهور و بروز علم بسیط و اجمالی در اعضا و جوارح خودش باب انفتاح علم را باز میکند.
اتفاق دوم این است که این ظهور و بروز برای یک جامعه ی هدف و مخاطب انسانی صادر میشود یعنی برای بز أخفش نیست لذا همین مخاطب محوری در فعال شدن و روییدن اندیشه مؤثر است.
اتفاق سوم این است که از جامعه ی هدف بازخورد میگیرد و همین بازخورد خودش باب رشد اندیشه را فرآهم میکند.
با این توضیح آزادی بیان از لوازم تحقق آزاداندیشی در لایه ای اجتماعی است.
