چرا باید طلبه عادت به نوشتن مدام کند؟

نوشتن در دوره ای که می توان به آن عنوان دوره باشگاهی داد، که طلبه در حال نویسنده شدن است، چند غایت مهم دارد:

1. شکوفایی فکر
بعد از مواجهه با یک محتوای معرفتی اگر سرسری و رفع تکلیفی با آن برخورد نکرده باشیم، ما را به تأملاتی وا می دارد، یکی از تکنولوژی های رایج در حوزه به اشتراک گذاشتن این تأملات در قالب مباحثه است، یکی از تکنولوژی های دیگر نوشتن است، هر دوی این تکنولوژی باعث باز شدن نطق فکری انسان می شود! البته هر دوی آن ها فقط نوشتن یا گفتن آن ایده نیست، بلکه هنگام مشغول شدن به آنها، و به وسیله این عملیات ایده های اجمالی و جرقه های فکری انسان تفصیل پیدا می کند و همین یعنی شکوفایی فکر انسان در تعامل با محتواهایی که به عنوان دارایی علمی اخذ کرده است.
همانطور که خود فکر کردن و استدلال کردن، به تفصل کشاندن فهم های تفصیلی است که از راه شهود (حسی و باطنی) یا تحقیق به دست آوردیم؛ برای اینکه این فکر و استدلال پویا شود و به جوشش بیفتد، نیاز است علاوه بر آن عملیات درونی که در نفس ما رخ می دهد، یک بروزی پیدا کند و بعد خود ما از این بروز متأثر شویم و طی همین فرایند فهم ما به یک فهم جوششی تبدیل می شود.

2. یادداشت نویس شدن
یکی دیگر از فواید موجه کردن چرایی یادداشت، همین باشگاهی بودن آن است یعنی نوشتن روزانه باعث راه افتادن قلم هم در اصل نوشتن و هم در کیفیت نوشتن می شود، و کسی که می خواهد در جامعه امروز که کتابت راه بسیار مهم نشر اندیشه است، به عنوان یک متفکر اثرگذاری داشته باشد، باید از قلمی توانمند برخوردار باشد.
.