نگاه تشکیکی به اخوت

#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#توحید_از_دیدگاه_خط_مشی_اجتماعی
#عقیل_رضانسب
#یادداشت_36
#جلسه_130

💠 نگاه #تشکیکی به #اخوت
🔺 در فضایی که اخوت را به معنای جان یکی بودن می گیریم، اخوت به شکل تکوینی دارد معنا می شود، و این خود می رساند که من اولا با همه جهان برادر هستم (که اگر کل هستی را به عنوان انسان کبیر بدانیم، باز هم اینجا یک اخوت بین انسان و انسان مطرح است) و ثانیا با همه انسان ها برادر هستم،
🔺 من و همه انسان های دیگر افراد رب النوع انسان هستیم، و این یعنی اشتراکی شدید.
🔺 اگر نسبت رب النوع انسان به انسان ها نسبت علی معلولی است، یک اشتراک سنگینی بین من و همه انسان ها برقرار است.
🔺 اما در فضای دینی انگار اخوت دارد بین مؤمنین مطرح می شود
❇️ إنَّمَا اَلْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ ﴿الحجرات‏، 10﴾
🔺 ربط این فضای تکوینی با این فضایی که شریعت دارد می گوید چیست؟
🔺 یک ایده اولیه این است که اگر قوس نزول و صعود را از هم جدا کنیم مسئله حل می شود؛ یعنی در قوس نزول به صورت تکوینی ما در یک اخوت تکوینی سنگین با بقیه انسا ها و بلکه با همه اشیاء می رسیم، ولی در قوس صعود هر چه انسان ها به آن رب النوع انسان نزدیک تر باشند اخوت بیشتر و شدیدتری نسبت به هم دارند،
🔺 یعنی اخوت تبدیل به یک مفهوم #تشکیکی می شود که مؤمنین چون تکوینا نزدیک ترین افراد به آن حقیقت انسانی هستند اخوت بیشتر و خالص تری بین آن ها برقرار است، ولی همچنان حتی با دورترین انسان هم به خاطر بهره مندی از جوهره انسانیت یک اخوتی جاری است.