وح نگاری سلبی چقدر کشش دارد؟
#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#عقیل_رضانسب
#یادداشت_63
#جلسه_161
💠 روح نگاری سلبی چقدر کشش دارد؟ (2) [پیشنهاد تغییر سلب به ایجاب]
☑️ سوال دیگری که در مورد روح نگاری سلبی مطرح است این است که این سلب تا کجا دوام می آورد؟ یعنی آیا واقعا در مراتب بالای عبودیت همچنان این نفی و سلب حضور دارد یا یک جایی تمام می شود؟ به عبارتی آیا تنزیه و تشبیه که در کنار هم هستند تا آخر همینطور هستند یا یک جایی دیگر تنزیه تمام می شود و فقط می ماند تشبیه؟
🔺 چیزی که ابتدائا به نظر می رسد این است که رویکرد تنزیهی و سلبی تا آخر نمی آید و عبد در سیر و سلوک به سمت خداوند به جایی می تواند برسد که واقعا از همه نوع عبودیت غیر خدا که می شود تصور کرد (حتی در راقی ترین شکل آن که توجه به غیر خدا نیز عبودیت باشد) رها می شود، و اینقدر پاک می شود که دیگر به هیچ نحو عبودیت غیر خدا برای او تصور ندارد، او از همه طواغیت و مستکبرین بیرونی و درونی گذر کرده است و اساسا از منطقه نفسانیت و انانیت گذر کرده است، لذا است که اینجا دیگر سلب و نفی ای باقی نمی ماند، دیگر غیری نمی ماند که توحید او نفی این غیر باشد؛ و از آن به بعد نیز سیر و سلوک او ادامه خواهد داشت.
🔺 لذا باید گفت که تنزیه تا آخر نمی آید و یک جایی تمام می شود، و از آنجا ست که فقط تشبیه است و تشبیه و تشبیه!
🔹 لذا می توان گفت که سلب که اصالت ندارد، پست این سلب یک اثباتی است که او اصیل است، اوست که حقیقت توحید است. و از همینجا می شود پیشنهاد کرد که همین مقاله یا مقاله دیگری داشته باشیم که #روح_توحید را نفی و سلب معنا نکند بلکه نام آ« باشد #روح_توحید_عبودیت_انحصاری_خدا که لازمه صریح و روشن آن #نفی_عبودیت_غیر_خدا بشود؛ نه مثل الان که روح توحید به شکل سلبی و نفی ای معنا شده است، حالا باید بیاییم شبهاتی را پاسخ بدهیم که در جایی که این نفی حاصل شد آیا همچنان روح توحید باقی مانده است و یا روح توحید حاصل شده است. چون ممکن است #نفی_عبودیت_غیر_خدا به تمامه صورت بگیرد ولی #عبودیت_خدا به تمامه صورت نگرفته باشد، چون در نهایت ما عبد هستیم و مخلوق و از دایره وجودی خود نمی توانیم خارج شویم بعلاوه او حق است و بی نهایت و امکان تکنه به ذات او هیچ وقت برای غیر او حاصل نخواهد شد که بخواهد #حق_معرفت و به تبع آن #حق_عبادت او را به جا بیاورد. که رسول الله ص فرمود: مَا عَبَدْنَاكَ حَقَّ عِبَادَتِكَ وَ مَا عَرَفْنَاكَ حَقَّ مَعْرِفَتِكَ