#زدن_به_صحنه کل شیء بحسبه!

#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#معیار_ارزیابی_ادعای_توحید
#عقیل_رضانسب
#یادداشت_75
#جلسه_171

💠 #زدن_به_صحنه کل شیء بحسبه!

☑️ #معرفی_یادداشت: یادداشت خوبی برادر #امیر_حسین_سعیدی_صابر نوشتند در مورد ابهاماتی که در مورد نحوه وصل به صحنه و زمان و چگونگی وصل به صحنه وجود دارد، چند جمله ای در مورد این بحث می نویسم.
🔺 در یک فیشی که از آقا در گروه گذاشته بودم با عنوان #نقش_تمدنی_روحانیت آنجا ایشان بعد از اینکه خط کلی نظام اسلامی را به سمت ایجاد #تمدن_اسلامی بیان می کنند، و بعد از اینکه امکان برقراری تمدن اسلامی برای ما وجود دارد وارد یک بحث بسیار مهمی می شوند که نقش‌آفرینان اصلی در این عرصه چه كسانی هستند؟ بعد از بیان اینکه برای ایجاد هر تمدنی دو عنصر اساسی لازم است، این دو عنصر را تولید فکر و پرورش انسان می دانند. به این دلیل نقش آفرینان اصلی در عرصه تمدن سازی را با علمای دین می دانند که این ها هستند که این دو عنصر اساسی لازم برای تمدن اسلامی را تأمین می کنند.
🔺 ایشان این نقش علمای دین را یک نقش یگانه و منحصر به فرد می دانند که در راستای این دو عنصر اساسی برای رسیدن به تمدن اسلامی جایگاه شان از همه جایگاه های دیگر برجسته تر است.
🔺 مبتنی بر این بیان آقا می خواهم بگویم که اساسا زدن به صحنه باید برای ما یک معنای پری داشته باشد؛ در بهترین حالت در اذهان زدن به صحنه دارد به معنای پرورش انسان دیده می شود (که البته گاهی آدم احساس می کند که از این هم پایین تر تقریر می شود) اما بخش مهمی از این زدن به صحنه تولید فکر است؛
🔺 رهبری اساسا انقلاب را به یک سخن نو بودن معنا می کنند؛ و می فرمایند: «اساس حكومت اسلامى يك حرف نو در دنيا بود» (04/ 11/ 1378) بيانات در ديدار اعضاى هيئت علمى كنگره‏ى امام خمينى(ره) / معلوم است که منظور از سخن نو اینجا یک فکر و اندیشه نو است، که مبتنی بر آن یک تعریف نو از جهان و انسان و اداره جهان به دست آمده است.
🔺 می خواهم بگویم که تولید فکر حتی بر پرورش انسان مقدم است؛ تو باید بتوانی بر اساس یک فکری یک انسان خاصی را تربیت بکنی؛ اگر شما تولید فکر نداشته باشید اساساً چشمه انقلابت خواهد خشکید، حتی چشمه تربیت انسان.
🔺 تکلیف اساسی ما در مسیر رسیدن به تمدن سازی این هاست، باید حواسمان باشد که وقتی مشغول کار فکری هستیم، آن هم کار فکری ناظر به صحنه با دغدغه صحنه، با ملاحظه اینکه نرویم در کتابخانه گم و گور بشویم، دقیقا در صحنه هستیم؛ بالاتر اصلا صحنه اصلی نبرد اینجاست، در یادداشت قبل صحنه اصلی نبرد را به بحث #جنگ_اراده_ها تعبیر کردم (که بیان خود آقاست) اراده و عزم مبتنی بر یک سخن نو و اندیشه نو است، لذا به تقریر دیگر میشود گفت که صحنه اصلی نبرد دست کسانی است که دارند #سخن_تولید_می_کنند.
🔺 باید حواسمان باشد که صحنه ای که ما به آن می زنیم صحنه ای لطیف و خاص است؛ صحنه #تولید_فکر خیلی نامرئی است با وجود اینکه قوی ترین عنصر در همه تحولات است؛ باز صحنه #پرورش_انسان خیلی مرئی تر است، هر چند که معمولا آن انسان های تربیت شده دیده می شوند تا کسی که آن ها را تربیت کرده است؛ ولی صحنه تولید فکر خیلی مخفی است این به این دلیل است که عقل هویت مخفی ای دارد؛ شما وقتی وارد صحنه ای می شوی و عناصر کلیدی و تأثیر گذار در یک دامنه وسیعی از کشور را به یک عزم می رسانی، یه یک تصمیم می رسانی؛ این هیچ وقت دیده نمی شود؛ ولی اگر کسی بخواهد اسکن تمدنی بکند، می گوید آن فکری که پشت همه این حرکت ها هست را چه کسانی دارند تأمین می کنند این فعل اولا و بالذات به آن ها منتسب است تا به این قوای عامله ای که دارند عملیات می کنند؛ کما اینکه افعال ما بیشتر افعال عقل ما هستند تا افعال بازوان و قدم های ما؛ هر چند که عقل بدون بدن هم در این جهان مادی نمی تواند کاری را پیش ببرد، ولی معلوم است که آنچه که اصالت دارد عقل است. این سخت یابی و دیریابی نقش عقل نباید برای کسانی که می خواهند عقل شوند هم مخفی باشد؛
🔺لذا باید حواسمان باشد که آن کسانی که قرار است #روح_تمدن را تأمین کنند کسانی هستند که در نقطه #تولید_فکر نشسته اند، آماده شدن برای رسیدن به این نقطه راهی ساده و همه کس پوی نیست و رهروان محدودی خواهد داشت؛ باید همت ما این باشد که در این نقطه سرچشمه خیمه بزنیم و آدم این نقطه شویم؛ و بدانیم که این #مادر_همه_عملیات_ها و به صحنه زدن ها ست؛ و البته در افق این مادری رفتن و ایستادن زحمت می خواهد و تلاش که بخش خوبی از آن تلاش فکری و #تغذیه_جامع_از_تراث_اسلامی است که باید سختی آن را به تن بخریم و بدانیم که رسیدن به قله هر چند خیلی فاخر و عظیم است ولی از همین قدم های کوچک و اولیه ای که در دشت داریم بر می داریم شروع می شود؛ کسی که در دشت صاف و هموار بلنگد مطمئنا به قله که هیچ به کوهپایه هم شاید نرسد و اگر هم برسد در اولین شیب تند سقوط خواهد کرد.