اینکه در هر عصر و مصری چه پیام و اندیشه ای باید در صدر قرار بگیرد،
#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#حسین_علیمردانی
#جلسه_182
اینکه در هر عصر و مصری چه پیام و اندیشه ای باید در صدر قرار بگیرد، قطعا از شئون رهبری است.
در واقع مهندسی فرهنگ، کار رهبر جامعه است.
اوست که باید مختصات زمانه را بشناسد و با ارزیابی ظرفیت ها و تهدیدها، خط مشی کلی جامعه را تعیین کند.
گسترش اندیشه و کاربست پیام و مهندسی فرهنگی، قطعا از شئون رهبری به معنای یک فردنیست.
اینجاست که باید پیوستار رهبری داشته باشیم.
باید عده ای در افق فهم رهبری باشند تا از فهم های او پشتیبانی کنند و صحنه را در افق درک او قرار دهند.
اگر نگاهی منصفانه به عینیت جامعه بیندازیم، به سرعت متوجه می شویم که رهبر کنونی به اندازه یک فرد، از تمام صلاحیت ها و دارایی های لازم رهبری برخوردار است. اما پیوستاری از نخبگان پشت خط مشی های کلی ایشان قرار نمی گیرد و منویاتشان در عرصه نظر باقی می ماند و ترجمه عینی نمی شود.
گواه این مطلب، بیانات تکراری رهبری و حتی گلایه های ایشان از روی زمین ماندن توصیه هایشان است.
چه باید کرد؟
چه چیزی نداریم؟
آیا ولایت بسنده ایم؟
آیا توان فهم رهبر را نداریم؟
آیا بی عرضه ایم؟
…
رقم زدن یک قیام و عزم اجتماعی کار ساده ای نیست. اما واجب است، نیاز است، رهبر امت اسلامی برای برداشتن گام های پیشرفت منتظر این است.
یکی از راهکارهایی که استاد فلاح ارائه فرمودند، گفتمان سازی است.
گفتمان سازی، تنها راه مهندسی فرهنگی نیست ولی سریع ترین و کارآمدترین هست.
اما همین گفتمان سازی هم اراده می خواهد، اندیشه می خواهد، کار نهضتی می خواهد، محتوای گفتمانی می خواهد.
خلق محتوای گفتمانی هم کار ساده ای نیست، تقریرهای اصیل و فهم های راقی از رهبری و ولایت شیعی می خواهد. نیاز به پایگاه شناخت گسترده و فهم های نو و متصل به اندیشه و در دایره ولایت دارد.
این دست از شناخت و تقریر را باید در حوزه بیابیم. اگر نگوییم این تمام وظیفه ای است که بر گردن حوزه و طلاب علوم دینی است، حداقل بخشی از آن است.
برای برآوردن این حاجت، جمعی می شناسیم؟ کاری کرده ایم؟ آیا اصلا قبول داریم که در این زمینه وظیفه ای به عهده داریم؟
.
