راهبران فرهنگی باید به دنبال بسط توحید در جان افراد و جوامع باشند.
بسم الله الرحمن الرحیم
#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#مرتضی_قربانی
#یادداشت_27
#جلسه_216
#زندگی_جهادی_و_غیر_راحت_طلبانه
#شناخت_سبک_زندگی_مومنانه
#مهارت_افزایی_در_زندگی
#بیان_مولفه‌های_آرامش
#راه‌های_رسیدن_به_سکونت_و_آرامش
#اندیشه_پشتیبان_مهندسی_فرهنگ
🔷راهبران فرهنگی باید به دنبال بسط توحید در جان افراد و جوامع باشند. به عبارت دیگر راهبران باید بستر قرب به الله را فراهم کنند. چنین کاری نیازمند طراحی های حرفه‌ای و طبیعی و مناسب با همه‌ی شئون انسان و روابط انسانی و محیطی است که در اصطلاح به چنین کاری، مهندسی فرهنگ گفته می‌شود. با چنین پیش فرضی باید در دو ساحت کلان به فکر برنامه ریزی بود.
۱. ساحت فردی هر شخص و مناسباتش با خودش:
برای مثال باید به دنبال تحقق مفاهیمی در شخص بود که موجب آرامش و توانمندی و… او می‌شود مانند: #خودباوری و #شخصیت داشتن، #جهادی‌بودن، #بی‌تفاوت‌نبودن به امور و نیازهای خود، #توکل، #شجاعت، #مناعت طبع داشتن، #امیدواری، #ساده‌زیستی، #رفاه‌زده‌نبودن، #اشرافی‌نبودن، در یک کلام حب به دنیا نداشتن و… اما مهارت زیست دنیایی داشتن
۲. ساحت روابط افراد با یکدیگر و پیرامونشان:
در این ساحت اولا باید جایگاه دیگران به لحاظ وجودی تبیین شود و اینکه آنها عیال الله اند و چقدر در نگاه توحیدی محترم اند. با تبیین چنین جایگاهی دیگر نمی توان نسبت به کسی بی‌تفاوت و بی‌مسئولیت بود. لذا باید روی مفاهیمی مانند #اخوت، #مواسات، #ایثار، #عدالت، #انفاق، #تعاون، #قرض و… بدون عجله و با متانت تمرکز کرد. البته اینکه از چه مفهومی شروع شود باید اول توصیفی از حال جماعت داشت.
این مفاهیم در تعامل دیگران تحقق پیدا می کند.
حال این دیگران یا پیوند نسبی و سببی دارند که به آن #خانواده گفته می‌شود یا چنین پیوندی ندارند اما پیوند وجودی و ایمانی دارند که شامل #همکار و #همکلاسی، #همسایه و… می شود.
🔷می توان برای تفکر و طراحی در این دو ساحت کلان، زاویه نگاه دیگری نیز داشت و چنین گفت که انسان دارای #نفس و #بدن است. هر کدام از این نفس و بدن اقتضائات و نیازهای دارد لذا برای #تعادل‌مزاج انسان باید هر دو را لحاظ کرد.
چنین چیزی را می توان در مورد روابط و زیست گروهی نیز داشت.
برای مثال باید به فکر تامین نیازهای #معرفتی (نگرش توحیدی) و #عملی (توکل، شجاعت و…) نفس بود.
یا مثلا باید به فکر آموزش حفظ الصحه و مهارت‌های رسیدگی به خود بود.
🔹 سوال: جایگاه نماز در این طراحی کجاست؟ در جواب همانطور که قبلا بیان شد نماز یک سنجه است برای عملکرد روزانه که ما در حین کارها چقدر در مقام حضور و توجه بوده ایم. البته خود نماز نیز یکی از راهکارهای تمرین توجه است.
