#هویت_و_خلاقیت_اجتماعی

#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#حمیدرضاشب_بویی
#یادداشت_51
#جلسه_225
#هویت_و_خلاقیت_اجتماعی

در مباحثی که گذشت ترسیم کردیم که گفتمان سازی باید المان های هویت شیعی را تقویت کند اما انچه که در یادداشت های مربوط به هویت به صورت اشکال مطرح شد این مسئله بود که ما هنوز نتوانسته ایم معنای راهبردی هویت را روشن و تبیین کنیم لذا ذیل بحث معنای راهبردی هویت، مباحث و تعاریفی مطرح گشت.

در یادداشتی توضیح داده شد که در مطالعات صورت گرفته هویت ها ارتباط زیادی با خلاقیت دارند و توجه به این ارتباط میتواند از گلوگاه های بحث هویت ما را عبور دهد.

مطرح میشود که “خلاقیت فرایندی گفتمان محور است(Engestrom)” که اگر این قاعده برقرار باشد روشن میشود که چگونه بحث هویت با خلاقیت گره خواهد خورد.

در تکمله بحث فوق میتوان اضافا کرد که عده ای قائلند: “با اتخاذ جهت گیری جامعه شناختی و رویکرد اجتماع گرایانه، خلاقیت را میتوان یک “فرایند گفتمان محور” در نظر گرفت که از طریق آن میان ایده‌ها، اندیشه‌ها و یا نظرات (فرد یا افرادی) ارتباط و پیوستگی شکل گرفته و ماحصل آن شکل گیری ترکیبی تازه از ایده های نو است. این ایده های نو باید اصیل، مؤثر و برگرفته از ارزشهای علمي، زيبايي شناسي، فنآوري و اجتماعي جامعه بوده و برای تمامی اعضای جامعه واجد معنا باشند”
به تعبیری دیگر دقت به مفهوم خلاقیت ما را وارد ساحت تجربه های بشری مقدس کرده که فرهنگ آن پارادایم را درآن اجتماع رقم خواهد زد.

نگاه بالاتر و عمیق تر به بحث از زاویه خلاقیت اجتماعی است که در این رویکرد Simonton معتقد است “خلاقیت عمل اقناع و متقاعدسازی است. افراد تنها زمانی خلاق انگاشته میشوند که دیگران را تحت تأثیر خلاقیت خود قرار دهند. خلاقیت به شکل نوعی رهبری ظهور میکند.”

خلاقیت اجتماعی به عنوان ابزاری برای بازتولید و یا تغییر ارزشهای اجتماعی، تحقق قابلیت خلاق انسانها و بازتولید مکانهای عمومی نقش مهمی دارد. اتخاذ رویکرد جامعه شناختی به موضوع خالقیت و توجه به ماهیت ذاتا اجتماعی خلاقیت سبب میشود تا خلاقیت افرادی نیز به مانند افرادی که درگیر کارهای خلاقانه که در حاشیه قرار دارند و در متن اقتصاد خلاق هستند، حائز اهمیت گردد.”

نکته قابل توجه در رویکردهای مربوط به خلاقیت این است که همگی بر این باورند که “وجود پارادایم معرفتی، گفتمان و یا رژیم معرفتی حامی خلاقیت از ضرورتهای تحقق خلاقیت اجتماعی است(بارلو)”

به نظر می آید یکی از ضروریات بحث هویت اجتماعی شیعی تمرکز بر خلاقیت اجتماعی آن است و چه بسا در این محمل حرفهای شنیدنی بسیاری باشد که هنوز به آن پرداخته نشده و در مهندسی ذهن اجتماعی در برهه حساس فعلی به آن نیاز باشد.