خطر مشكلات امنيتي بعد از انتخابات رياست جمهوري ۱۴۰۰ و علاج آن

#يادداشت
#گفتمان_انتخابات_1400
#عقيل_رضانسب
#يادداشت_189
#جلسه_284

💠 خطر مشكلات امنيتي بعد از انتخابات رياست جمهوري ۱۴۰۰ و علاج آن

یک پیش بینی خطرناک این است که طرح دشمن این است که حالا که جریان غربگدا 8 سال در این کشور بدترین عملکرد را داشته است، و امیدی به رأی آوری فردی که در امتداد این گفتمان باشد، وجود ندارد؛ همت خود را بر پایین آمدن میزان مشارکت قرار بدهد تا دولتی که تشکیل می شود یک دولت ضعیف باشد و اگر نتوانست مشکلات اقتصادی را جمع کند، بتوان با استفاده از نارضایتی های مردمی کشور را به آشوب بکشند.
حتی اگر طرح دشمن هم این نباشد، با توجه به احتمال پایین بودن مشارکت در این انتخابات لا اقل نسبت به انتخابات های دوره های قبل (پیش بینی نگارنده مشارکت بین 50 تا 60 درصد است) خود به خود دولتی که تشکیل می شود از پایگاه مردمی کمتری برخوردار است، وقتی نیروهای انقلابی که در صحنه هستند طوری چهره سازی می شوند که انگار یک فرشته نجات و سوپر من داریم که کلاً همه مشکلات معطل بوده که ایشان بیاید و آن ها را حل کند، و تأسف بار تر اینکه این امید و توقع در جامعه ایجاد می شود که در زمان کوتاهی تغییرات جدی در وضعیت اقتصادی جامعه ایجاد خواهد کرد.
با توجه به وضعیت اقتصادی که در 8 سال دوران روحانی در کشور ایجاد شده است، در واقع یک زمین سوخته دارد تحویل دولت بعد می شود، در هیچ دوره از انقلاب هیچ دولتی وضعیتی به این شکنندگی تحویل نگرفته است؛ این توقع که هر کدام از کاندیداهای انقلابی رأی بیاورند بتوانند خیلی سریع تغییرات جدی اقتصادی درست بکنند توقع به جایی نیست، بگذریم که تا دولت جدید بیاید و بر کار مسلط بشود، و مخصوصاً نفوذی های این دولت را از صحنه به در بکند (!) احتمال افت شرایط اقتصادی نیز دور از ذهن نیست.

اما راه حل گرفتار نشدن در این مشکلات امنیتی چیست؟
راه حل شکل دادن فضای انتخابات ذیل گفتمان مورد نظر رهبری است، طرح آقا برای نجات اقتصاد ایران اقتصاد مقاومتی با تمرکز بر مردمی کردن اقتصاد و با طرح عملیاتی رونق تولید داخل و مبارزه با موانع تولید و با نقطه ثقل اثباتی توسعه کارگاه های خُرد و متوسط است؛ اگر این خط گفتمانی به این شکل پی گرفته شود که دولت به مردم بگوید این شما هستید که باید وارد صحنه شوید و مشکلات اقتصادی جامعه را حل کنید و راه حلش هم تبدیل ایران به سرزمین تولید کننده های خُرد و متوسط است، و نقش دولت هم این است که موانع را از سر راه فعال شدن و جاری شدن اراده های شما مردم بر دارد؛ دولت در عزم خود برای مبارزه با انواع و اقسام فسادهایی که جلوی رونق تولید را می گیرد، بسیار جدی است ولی شما مردم هم باید در به میدان آمدن و تبدیل ایران به سرزمین تولید کننده های خُرد و متوسط عزمتان جدی باشد؛
اقتصاد ایران راه حل دولتی ندارد، راه حل یک دولت سوپر من و فرشته نجات نیست، راه حل دولتی قدرتمند در مبارزه با اقسام فساد در کناری مردمی مولد و حاضر در عرصه تولید است؛

اگر این خط گفتمانی پر رنگ نشود، خطر آشوب ها و مشکلات امنیتی بعد از انتخابات در حدودهای پاییز 1400 بسیار جدی خواهد بود! این میزان ایجاد توقع اصلاح زود و فوری در این اقتصاد سوخته، اصلا معقول به نظر نمی رسد.
به نظر خود حضرت آقا نیز به این نکته توجه داشته اند، لذا در همین اردیبهشت 1400 رونق تولید را علاوه بر ثمرات اقتصادی دارای ثمرات اجتماعی و سیاسی و حتی امنیتی می دانند!
«ایجاد اشتغال فقط برکات اقتصادی ندارد، بلکه برکات اجتماعی هم دارد، برکات سیاسی هم دارد. خود کار و اشتغال برای مردم و بخصوص برای نسل جوان، مایه‌ی نشاط و تحرّک و شوق و زنده بودن و سرحال بودن است. نقطه‌ی مقابل: بیکاری بستر فساد است، بستر بدبینی و بدگویی است، بستر اعتیاد است، بستر انحرافات اخلاقی است، حتّی بستر انحرافات امنیّتی است.» سخنرانی تلویزیونی خطاب به ملت ایران (۱۴۰۰/۰۲/۱۲)

🏷 بعد التحریر:
این توجه قبلا در جزوه در حد اینکه رونق تولید ثمرات اجتماعی سیاسی و امنیتی نیز دارد و فقط ثمرات اقتصادی نخواهد داشت، ارائه شده بود و الان به عنوان یک نقطه برجسته و مؤثر در آینده بعد از انتخابات جلوه داده شده است.