یک مصلح اجتماعی ناگزیر است از آنکه به اندیشه و باور جامعه بپردازد. اگر قرار است اصلاحی را شکل‌دهی کند، ناچارا باید از اندیشه شروع کند. بدون تغییر در باور و اندیشه، هیچ تغییری در رفتار و کردار رخ نمی‌دهد و به تبع آن اصلاحی هم به وجود نمی‌آید.
اگر خلأ در حیات امروزین مشاهده می‌شود، ولو این خلا در بُعد رفتار و کردار باشد، این ناشی از خلأ جدی در اندیشه است؛ لذا برای پرکردن این خلا باید به سراغ ریشه آن یعنی اندیشه رفت و خلا اندیشه‌ای را پر کرد تا سرریز آن به رفتار و کردار باعث اصلاح حیات شود.

با توجه به اهمیت اندیشه در حیات امروزین، جایگاه کلام مشخص می‌شود. آن کلامی که قرار است به پخت و پز اندیشه‌ بپردازد. متکلم مواد اولیه را از تراث می‌گیرد و در آشپزخانه کلام یک طعام از جنس اندیشه برای جامعه فراهم می‌کند. طعام برای جامعه‌ای تهیه شده است که قبل از شروع به آشپزی، آن جامعه رصد شده است و نیاز‌های آن دیده شده و براساس آن مواد اولیه تهیه شده است و پخت و پز آن اندیشه نیز براساس رصد جامعه است.