در یادداشت قبل گفته شد که اگر قرار است «عاقله‌ی فرهنگی» واقع موثر باشد و در چرخه‌ی پیشرفت فرهنگی پیشبرنده باشد؛ باد کاملا از فضای «اداری و کارمندی» دور باشد.
یک نمونه موفق از موفقیت‌هایی که عمده موفقیت به خاطر دوری از فضای اداری و کارمندی بود؛ «هسته نخبگانی» پیرامون حضرت امام است؛ این انقلاب اسلامی در یک انضباط بالا بوده است و در مقایسه با دیگر انقلاب‌ها کم‌هزینه‌ترین انقلاب بوده است؛ این پیشروی و توفیق در انقلاب، به خاطر وجود یک «هسته نخبگانی» در پیرامون حضرت امام است که این هسته کاملا از فضای «اداری و کارمندی» به دور است؛

این هسته «انقلاب» را به عنوان یک مسئولیت الهی انتخاب کرده‌ بودند؛ نه به عنوان یک پروژه یا مطالبه مردمی؛ و به پای این انتخاب و این مسئولیت می‌سوختند و درد می‌کشیدند و به تعبیری جان می‌کندند ولی کار را از آب در می‌آوردند.

توقع چنین روحیه و کاری در فضای «اداری و کارمندی» توقعی بی‌جا است که روح حاکم در آن فضا اصلا امکان اینگونه تنفس کشیدن نمی‌دهد!