رابطه دو سویه گفتمان سازی و آزاداندیشی
بسم الله الرحمن الرحیم
- آزاداندیشی یکی از مطلوبیت های فرهنگی جامعه می باشد.
- و گفتمان سازی یک روش پایه برای بسط و گسترش مطلوبیت های فرهنگی در جامعه است.
- اگر آزاداندیشی به یک مطلوبیت فراگیر و بسط یافته در جامعه تبدیل شود، سبب سهل الوصول شدن تحقق سایر گفتمان ها در جامعه می شود. یعنی با تحقق آزاداندیشی در جامعه، سایر مطلوبیت هایی که قرار بود با روش گفتمان سازی در جامعه محقق شوند با سرعت بالاتری به سمت جلو حرکت می کنند.
- اما آزاداندیشی خود برای تحققش نیازمند پدیده گفتمان سازی می باشد. و این گفتمان سازی همان طور که بیان شد نیازمند یک آزاداندیشی می باشد. این جاست که رابطه دو سویه میان گفتمان سازی و آزاداندیشی مشخص می شود.
- در شروع فرایند گفتمان سازی برای آزاداندیشی، از دو مولفه می توانیم کمک بگیریم. یکی از آزادی و آزاداندیشی اولیه و فطری که انسان ها در ذات خویش دارا هستند که خود به تحقق گفتمان سازی می تواند کند. دوم از گفتمان سازی پدیده های فطری دیگری که می توانند به تحقق آزاداندیشی مدد برسانند. مانند گفت و گو، اگر گفت و گو در جامعه محقق شود، راه تحقق آزاداندیشی و گفتمان سازی آن به شدت هموار می شود.
- این همان رابطه دو سویه گفتمان سازی و آزاداندیشی می باشد یعنی به میزانی که آزاداندیشی در جامعه بسط پیدا کند، گفتمان سازی در جامعه سهل تر شده و به میزانی که مطلوبیت های مختلف در جامعه گفتمان شود، آزاداندیشی عمق بیشتری پیدا می کند چرا که معانی و مطلوبیت های متفاوت سبب افزایش پذیرش حق در جامعه می شود و آزاداندیشی چیزی جز حق خواهی نمی باشد.
