دو چالش آزاداندیشی برای انتخاب آن به عنوان راهبرد مردم سالاری (2)

💠 دو چالش آزاداندیشی برای انتخاب آن به عنوان راهبرد مردم سالاری (2)💠

🔶 بررسی مسأله اول: آیا مهمترین دلیل عدم هدایت انسانها، عدم فهم حق است؟

1- انسان دارای قوای مختلف است. و مهمترین قوای انسان، دو قوه عاقله و واهمه است.
🔹 قوه وهم، ساختارفهم، کل نگر و آینده نگر نیست، لذت های آشکار یعنی شهوات و نیازهای غریزی اش را بیشتر حس می کند. اما قوه عقل، ساختارفهم و کل نگر و آینده نگر است. لذت های عمیق و ماندگارتر را می خواهد و لذا به دنبال سعادت ابدی است.

2- طرح خداوند در این دنیا، امتحان انسانها از رهگذر قراردادن آنها در دوگانه عقل و وهم است. که انسان درک و خواسته های عقل را بر درک و خواسته های وهم، ترجیح دهد. یعنی بین عقل و وهم، عقل را اختیار کند.

3- بنابراین هدایت همه انسانها در گرو دو چیز است: 1) فهم حق توسط قوه عقل 2) ایمان و کرنش در برابر حق و عمل به آنها
🔹 البته یکی از چیزهایی که در ایمان و عمل تأثیر مثبت دارد، آماده سازی محیط برای ایمان و عمل به مدرکات عقل است. هرچه فرهنگ غنی تر باشد، ایمان و عمل صالح بیشتر فعلی و شکوفا می شود. اساسا یکی از مهمترین وظایف حکومت، همین بسترسازی برای زندگی مومنانه آسانتر است. فرهنگ، به مثابه هوایی است که همه انسانها از آن تنفس می کنند. لذاست که هرچه فرهنگ توحیدی تر باشد، عمل موحدانه فعلی تر می شود.

4- با توجه به این توضیحات، عدم هدایت و رشد انسانها، سه عامل می تواند داشته باشد:
🔹 اول: عدم فهم حق
🔹 دوم: عدم وجود بستر (فرهنگ) توحیدی برای ایمان و عمل به حق
🔹 و سوم: عدم ایمان و کرنش در برابر حق و عمل نکردن به آنها.

5- با توجه به این سه عامل، سوال این است که آزاداندیشی راه حل کدام یک از این عوامل است؟ به نظر می سد آزاداندیشی، فقط راهبردی برای تحقق عامل اول یعنی فهم حق توسط قوه عقل است نه راهبرد تحقق عامل ایجاد بستر توحیدی و عامل ایمان و کرنش در برابر حق و عمل به آن.

6-حال سوال اساسی این است که آیا امروزه، مهمترین دلیل عدم هدایت انسانها، عامل اول یعنی عدم فهم حق است؟ اگر پاسخ مثبت باشد، آزاداندیشی از این جهت انتخاب راهبردی درستی است و الا اگر دلیل عدم هدایت انسانها، عامل دوم و سوم باشد، ظاهرا گفتمان سازی بهترین راهبرد می باشد نه آزاداندیشی.