وزن راهبردی غیر از مطلوبیت راهبردی است! – فرق میان دیدگاه ملی و شرعی به مختصه ی خواست رهبری

بسم الله الرحمن الرحیم

در مختصات راهبردی آزاد اندیشی اولین نکته ای که مطرح میشود این است که این مساله مطالبه ی رهبری است؛ ذیل این مختصه آن را از دو حیث مجزا دارای وزن راهبردی بیان میکنند به این بیان که مطالبه ی رهبری هم با نگاه شرعی دارای وزن راهبردی است و هم با نگاه ملی.

سوال میشود که وزن راهبردی مطالبه ی رهبری از دیدگاه ملی به چه معناست؟

ایجاد شدن این سوال بخاطر این است که در این مورد دو فرض وجود دارد، یک فرض نهایتا بر میگردد به محتوای تشخیص و یکی نهایتا بر میگردد به صرف تشخیص دهنده.

به این بیان که :

یک وقت شما میگویید شخص اول یک کشور هر کس که میخواهد باشد، و در هر سیستمی (پادشاهی، نظامی ولایت فقیه و یا …) که میخواهد باشد، چون طبعا اشراف بیشتری بر مسائل مملکت دارد تشخیص او از جایگاهی متفاوت با تشخیص دیگران برخوردار است و احتمال اصابه در او بیشتر است. یعنی محتوای تشخیص او بخاطر جایگاهی که دارد مورد اعتنا تر است.

اما یک وقت شما میگویید کاری نداریم که محتوایی که او تشخیص داده است درست است یا نه، بلکه همین که او تشخیص داده است کافی است که به آن اعتنایی ویژه تر بکنیم، چرا که اراده ی او و تشخیص او چیزی است که در مجاری و شریان های حرکت کشور نمود پیدا میکند.

در تحلیل این دوحالت باید گفت در حالت اول در واقع این مختصه ی راهبردی چیزی افزون بر مختصات بعدی ندارد و همان هاست. تنها اینکه احتمال صحت آن ها را افزایش داده است. اما در حالت دوم چنین نیست و مختصه ای مجزاست.

ظاهرا و طبق تصریح جناب استاد در این دوگانه مراد از مشخصه ی راهبردی «خواست رهبری از دیدگاه ملی» همان حالت دوم است.

منتها از دل این بررسی ها و با توجه به اینکه در حالت دوم فارغیم از اینکه تشخیص شخص اول کشور درست است یا غلط، چنین به نظر میرسد که این مختصه تنها وزن راهبردی ایجاد میکند و نه مطلوبیت راهبردی؛ درنتیجه به عنوان مثال ممکن است گاهی چیزی دارای “مختصه ی راهبردی مطالبه ی شخص اول مملکت” باشد، اما خروجی این مختصه ی راهبردی این باشد که این چیز باید در اولویت مخالفت قرار بگیرد؛ بخلاف مختصه ی راهبردی “مطالبه ی رهبری از دیدگاه شرعی”.