الگوی انقلاب اسلامی(آزاداندیشی تحول باطنی یا تحول ظاهری)
پدیده انقلاب خود منبعی معرفتی برای درک و استیعاب هر گونه تحول در ساحت های مختلف بشری است. انقلاب اسلامی با الهام از آیه ان الله لایغیر ما بقوم حتی یغیروا بانفسهم در ساحت باطنی و ساحت ظاهری قابل تحلیل است. اسقاط نظام پهلوی و تغییر نظام حاکمیت ایران در ساحت که در ظاهر بنا شده بر تحولات سلوکی ملت ایران است که حضرت امام از آن به عنوان تحول روحی یاد می کنند، و بزرگترین دستاورد انقلاب بر می شمارند.
حرکت سلوکی باطنی و تحولات اجتماعی ، حرکت از مقیدات به سمت اطلاقات است. همان طور که در ساحت ظاهری بخشی از پروژه ای تحقق شریعت پیش می رود در ساحت های زیرساختی نفوس انسانی نیز قدم به قدم حرکت صورت می گیرد. حضرت امام بزرگترین نشانه های و علائم رشد باطنی ملت ایران را دراولین قدم از تحقق تمدن اسلامی ، نترسیدن از ارعاب، محقق شدن روحیه تعاون، ایثار و فداکاری و.. دانسته اند. و بزرگترین اتفاق در ساحت اندیشه را برای ملت ایران بازگشت به خویشتن خویش ایرانی اسلامی دانسته اند. که خود “نه” بزرگی به تاریخ شاهنشاهی ایران بود.
انقلاب اسلامی ایران به ما آموخت یکی از زیر ساختهای تحولات ظاهری ، رهایی از قیودات اندیشه ای است. این قیودات دفعتا از ذهن جامعه باز نمی شود و این اغلال یا به قول امام فکر های استعمار زده و اندیشه های مخدوش شده باید در زیست حیات طیبه اندک اندک باز شود. به همین خاطر اگر آزادا ندیشه به مثابه بخشی از تحول باطنی یک ملت است انقلاب اسلامی به ما نشان دادکه تحقق آزاد اندیشی مطلق امکان پذیر نیست بلکه باید درباره به پدید آمدن آزاد اندیشی به نسبت هر قدم از تحول ظاهری بررسی کرد . و با در نظر گرفتن قدم بعدی انقلاب آزاد اندیشی را در این مرحله سنجید.
.
