گفت و گوی تراث، ثمره ی آزاداندیشی
بسم الله الرحمن الرحیم
- یکی از ثمرات آزاداندیشی در جامعه، گفت و گو می باشد. گفت و گو در سطح ها و لایه های مختلف جامعه می تواند رقم بخورد و یکی از لایه های گفت و گو، لایه مباحثه و تبادل نظر میان نخبگان است.
- آزاداندیشی در جامعه سبب می شود که نخبگان با یک دیگر به گفت و گو بپردازند، اما این همه ماجرا نیست و داستان در این جا تمام نمی شود. بلکه نخبگان جامعه نماینده شخص خودشان نیستند بلکه نماینده یک دنیا تراث و مطالعات انبوه می باشند و اساسا گفت و گوی میان نخبگان می تواند به گفت و گوی تراث و علوم منجر شود.
- البته که تبدیل کردن گفت و گوی نخبگان به گفت و گوی تراث نیازمند هوشمندی ها و طراحی های ویژه ای است یعنی ما باید حوزه و کل تراثش را از یک طرف و دانشگاه و تمام تراثش را از طرف دیگر به میدان گفت و گو آورده تا علوم با یک دیگر به مباحثه و گفت و گو بپردازند و خروجی آن گسترش دانش و مواجه شدن علوم با مسئله های یکدیگر است و این یکی از ثمره های مهم آزاداندیشی می باشد.
- حضرت امام جمله ای دارند که قریب به مضمون این است که مشکل از آن جایی شروع شد که اسلام چند تکه شد و هر کسی تکه خود را کل اسلام دانست. یعنی فقیه گفت فقه اسلام است ، عارف، عرفان را اسلام دانست و فیلسوف، فلسفه را و این باعث منسد شدن گفت و گو میان علوم شد و در نهایت هر علمی فقط با زوایه نگاه خود مسئله های جامعه را بررسی می کرد لذا نمی توانستند حل مسئله کنند.
- آزاداندیشی اگر به صورت حرفه انجام شود و نخبگان را نه بعنوان هویت های شخصی و فردی بلکه به عنوان نماینده های علوم و تراث به میان آورد و آن ها را وارد یک گفت و گوی عظیم کند ، در نهایت منجر به تولید نگاه های جامع و کامل می شود که توان حل مسئله در آن ها ایجاد می شود.
- یکی از ثمرات ارزشمند و بزرگ آزاداندیشی، ایجاد گفت و گو میان تراث می باشد.
