ابطال ناپذیری برخی گزاره های دینی
#يادداشت
#مشخصات_اسلام
#عقيل_رضانسب
#يادداشت_236
#جلسه_316
? #ابطال_ناپذیری برخی گزاره های دینی
یکی از انتقادهایی که روشنفکران دینی به برخی گزاره های دینی می کنند این است که این گزاره ها قابل ابطال نیستند، و لذا هر طور که دلش بخواهد می تواند ادعا کند و هر چه هم شواهد علیه او بیاوری از رو نمی رود و می گوید که این همه شاهد ادعای من را رد نمی کند.
مثلا در همین گزاره 16 مشخصات اسلام در بخش جهان بینی، وقتی شهید مطهری می گوید که جهان بر عدل بر پاست، شما هر چه که شاهد بیاوری که ببین چقدر انسان هستند که به حق خودشان نرسیدند، او کوچکترین تردیدی هم در این گزاره خود نمی کند و آن شواهد را یا به خود انسان ها بر می گرداند که البته ممکن است اینجا گفته شود این چه نظریه ای است که دیگران به راحتی می توانند اینقدر نقضش کنند؛ یا جواب اصلی اش این است که چون عالم گنجایش ثواب ها و عقاب ها را ندارد هر چه هم شما مصداق بیاوری که طرف به حق خودش نرسیده است، احاله می دهد به جهانی دیگر که آنجا گنجایش همه ثواب ها و عقاب ها را دارد لذا اصل نظریه اش با مشکلی مواجه نمی شود و همچنان می گوید که جهان بر عد بر پاست!
با هر مبنایی هم که بخواهیم یک نظریه را بسنجیم، وقتی که موارد نقض زیادی برای آن نظریه یافت می شود نظریه متزلزل می شود؛ اما در ادعاهای دینی با وارد کردن یک پارادایم ما وراء الطبیعه ای هر میزان هم که مثال نقض برای ادعاهایشان پیدا شود، با وارد کردن این پارامتر غیبی ولو خودشان هم نفهمند که دقیقاً این پارامتر غیبی چطور این مثال نقض را جواب می دهد و یا جواب های کلی می دهند؛ همه مثال های نقض را توجیه می کنند.
این زمینه ای شده برای اینکه دینداران چه در سطح فردی و چه در سطح اجتماعی به هیچ وجه زیر بار پذیرش ناکارآمدی ها و عواقب منفی افعالی که آن ها رقم می زنند نروند و هر چه هم زمین بخورند رویشان کم نشود.
.
