توبه مبحثی جذاب

#یادداشت
#مشخصات_اسلام
#مهدی_اعلایی
#یادداشت_50
#جلسه_320

گزاره ۲۰ :
توبه از آن مباحثی است، که خیلی جذاب است؛ لذا، خیلی ها به آن می پردازند و درمورد آن صحبت می کنند. طبیعتا، هرکسی هم، متناسب با آنچه در ذهن دارد، توبه را تعریف می کند و احساس نمی کند باید به معارف و مبانی دین مراجعه کند و فهم عمیقی از توبه کسب کند. بنده در این یادداشت، بخشی از فرمایشات استاد را، به بیان خود تقریر می کنم :
اگر بخواهیم به جای توبه، یک کلمه دیگر بگذاریم که حقیقت توبه را بیان کند، می توانیم از کلمه «بازگشت» استفاده کنیم. انسان تائب، عزم بر بازگشت دارد. می خواهد از آنچه تا کنون در پیش گرفته بود، برگردد. در بازگشت، نکته جالبی هم وجود دارد، که نشان می دهد انسان ها با گناه، از آن مقام و جایگاهی که داشتند، دور شدند و با توبه به آن مقام، بازمی‌گردند.
توبه، یک حال است و زمانی حاصل می شود، که میل انسان به ارتکاب مجدد گناه و ادامه اعمال گذشته خود نباشد. لذا، کسی که هنوز میل به انجام گناه دارد، ولی ذکر استغفار بر زبان می آورد، هنوز تائب محسوب نمی شود.
تائب، از آنجایی که میل به بازگشت از راهی که رفته دارد، به دنبال اصلاح است و هر آنچه برای جبران گذشته نیاز است، حاضر است انجام دهد و تمام وجودش، پر از حس شرمندگی و غلط کردم است.
تائب، بسیار به رحمت خدا امیدوار است؛ ولی در عین حال، از اعمال گذشته خود، بسیار شرمسار و لذا، هم سر تا پا امید است و هم بسیار شرمسار.
باید توجه داشت که توبه در اصل، یک مناسک نیست، که مراحلی داشته باشد و شرایطی و … ؛ بله، برای توبه بهتر، اعمال و آدابی ذکر شده؛ اما آنچه ستون خیمه توبه است، میل و حالت قبلی انسان است؛ لذا توبه همیشه به ناله زدن و گریه کردن و نماز توبه خواندن و فلان تعداد ذکر استغفار گفتن و … نیست؛ همین که انسان بلند شود و نماز یومیه خود را هم بخواند، می تواند توبه باشد. البته، اگر با این حال باشد و نه از روی عادت …
یکی دیگر از مباحثی که ذیل توبه علاقه مند هستم به آن بپردازم، استقبال بی نظیر خداوند از شخص تائب است. که اکنون حال و فرصت آن نیست …