بسم الله الرحمن الرحیم
#یادداشت
#محمد_حسن_زاده
#مشخصاتـاسلام
#یادداشت_122
#جلسه_323

در ادامه مباحثه برادر خانی و خواجه

به گمان حقیر مهم ترین عامل کم گذاشتن در این سنخ از مسائل عدم نظم است نه عدم اراده.
عزم و اراده جوهر انسانیت است و بدون آن اصلا اعمال و افعال انسانی شکل نمیگیرد بنابراین قطعا اراده در رشد انسان موثر است.
لکن عامل مهمی که باعث میشود ما بسیاری از برنامه ها را در زندگی مان، با وجود اراده بر انجام آنها، ناقص انجام دهیم، عدم نظم است.
در مورد اندیشه کلامی و نرم افزار آن چندین مرتبه توضیح داده شده و لااقل بخش قابل توجهی از رفقای کلاس به ضرورت انجام این نرم افزار واقفند و برای تحقق آن در تلاشند. لکن در عمل جا می مانند. یعنی در واقع عزم این کار وجود دارد لکن مهارت تحقق آن وجود ندارد.

طلبگی بر خلاف بسیاری از حرفه های دیگر، زیست چند بعدی است. لازم است در چندین عرصه به صورت هم زمان رشد حاصل شود. بعد علمی، بعد اخلاقی، بعد معنوی و بعد مدیریتی و رهبری، بعد مهارتی و….. که هرکدام به خودی خود دریای عظیمی هستند. مثلا فقط بعد علمی در زندگی طلبه حداقل در طول سال به 3 علم فقه و اصول و فلسفه تقسیم میشود. دستیابی به همه این عرصه ها حاصل نمیشود جز در سایه نظم.

جامعیت در گرو نظم است. به جز با برنامه ریزی دقیق و التزام سختگیرانه به اجرای آن نمیشود این را حاصل کرد.

تجریه شخصی:
کاری که مدتی تجربه کردم و بسیار مفید بود این بودن که لیست تمامی کارهایی را که باید به صورت روزانه انجام میدادم و هر روز تکرار میشدند را یادداشت کردم و در جدول هفتگی قرار دادم و به شدت متعهد شدم که کل لیست را انجام دهم. هرکدام را که انجام میدادم جلویش تیک می زدم. این کار باعث میشد که هیچ کدام از این تعهدات روزانه در میان انبوه کارهای روزانه گم و فراموش نشود و در پایان هفته نیز محاسبه ای از میزان پایبندی به تعهدات انجام میدادم.
این کار باعث شد به نظم خیلی خوبی برسم. به نحوی که علاوه بر کارهای علمی و کارهای خدمتی و امور خانواده، جا برای ورزش کردن هم باز شد. البته به خاطر کارهای پیش بینی نشده و… باز هم فراوان پیش میاید که از چند برنامه جا می مانم و باید برای به بند کشیدن آنها نیز کسب مهارت کنم.