اهمیت «عمل»در میدان

#یادداشت
#محمد_حسن_زاده
#مشخصاتـاسلام
#یادداشت_128
#جلسه_335

قبلا در چند یادداشت به اهمیت «عمل» پرداخته بودن لکن با توجه به مباحث امروز حلقه، باز هم ضرورت پرداختن به این مطالب احساس میشود.

گره خوردن به عینیت و میدان تنها از راه مباحثه ی مسائل میدان حاصل نمیشود.
ما باید گره خورده به میدان و مردم باشیم. باید در اجتماع حاضر باشیم.
کل حوزه منفک از جامعه شده است. ما که دغدغه انقلاب و جامعه را داریم نیز فقط تا حدی از مسائل آن بحث میکنیم و مسائل اجتماعی حاضر نمیشویم.

هرچقدر هم استاد بزرگوار مطالب با ارزشی را بیان بفرمایند، تا مخاطب در میدان درگیر نباشد و درد نداشته باشد بسیاری از حرف ها را نمی فهمد. یا ناقص می فهمد. یا میفهمد ولی به اهمیت آن عنایت ندارد یا ….
اصلا درجه ای فهم هست که جز در میدان به دست نمی آید.

هر چقدر هم از اهمیت مبانی و… گفته شود،۷ جای میدان را پر نمی کند. به نظر رفقای اندیشه کلامی باید حضور جدی در میدان داشته باشند. نمیگویم پروژه ی سنگینی که باعث فاصله رفقا از مباحث شود را اخذ کنند، لکن لااقل میتوان کارهایی تعریف کرد که با جامعه ارتباط حداقلی شکل بگیرد. مثلا منبر ها باید جدی شود و این مطالب به جامعه منتقل شود( لا اقل در مقام انتقال مطالب مرتبه ای از دغدغه و فهم شکل بگیرد) یا مثلا الگویی که در ارائه کتاب سلول های بهاری ببرای دانشگاه شریف انجام شد ادامه پیدا کند و….

یک مرحله تجربه انتخابات را داشتیم که چون پروژه ی عظیمی بود همه امور را تحت شعاع قرار داد ولی از پروژه های کوچک نباید غافل شد.