شریعت سمحه و سهله

#یادداشت
#حمیدرضاشب_بویی
#مشخصات_اسلام
#یادداشت_109
#جلسه_341
#شریعت_سمحه_و_سهله

اگر قواعد برخواسته از دین الهی را فطری بدانیم، قاعده سمحه و سهله را می توان قاعده ای هم‌آهنگ با تکوین و ملائم با فطرت بشری دانست؛ لذا در زمان حضور پیامبر ختمی قطعا دریافت احکام و شرعیت طبق این قاعده، دریافتی تکوینی است و نفس بشر بسیار همراه است.

اما می بینیم در عصر حاضر که بسیاری از پیچیدگی ها را جهل تئوریزه شده بشر به آن دامن زده و خلق کرده است دیگر نمی توان توقع داشت سمحه و سهله هم‌آهنگ با فطرت بشری نواخته شود زیرا موانعی از پیچیدگی ها شریعت را برای عبور از آن وارد وادی می کند که با طراحی قطعا پیچیده تر می بایست این موانع را دور زده یا از میان بردارد تا بتواند به بشر همان قواعد فطری را عرضه کند.

سوال این است که از این دست قواعد راهبردی را می بایست در هر عصری چگونه ترجمه کنیم؟
آیا می توان تمامی قواعد دست ساخته بشر که قطعا در تکوین دست برده و روزگار تعاملی خودش را پیچیده کرده است نادیده بگیریم؟