آبادانی زاهدانه
#یادداشت
#مشخصات_اسلام
#زهد
#آبادانی
#زندگی_گرایی
#محمد_هادی_جوهری
#یادداشت_119
#جلسه_342
🔰آبادانی زاهدانه🔰
زهد عبارت است از ترك و بى اعتنايى به امور مادى دنيا در مقابل يك حقيقت ديگر كه آن خدا يا آخرت يا شرافت و يا آزادى و يا مساوات و يا چيز ديگر است. و اين ترك زندگى نيست، بلكه ترك يك نوع از زندگى يعنى لذت گرايى و انتخاب نوعى ديگر از زندگى است و اين نوع نه تنها زندگى را خراب و منهدم نمىكند و سبب بدبختى اجتماع نمىگردد، بلكه بهتر و آمادهتر مىكند؛ برعكسِ زندگى غير زاهدانه است كه سبب فنا و سقوط ملتهاست.
يادداشتهاى استاد مطهرى، ج5، ص: 378
همان طور که شهید مطهری زهد را تعریف کردند زهد به معنای بی اعتنایی به امور دنیایی در مقابل حقیقت الله هست و بی اعتنایی به معنای رهایی نیست. زهد با زندگی لذت گرایانه در نزاع است و الا با اصل دنیا و زندگی و پیشرفت و آبادانی در تضاد نمی باشد.
اسلام یک دین زندگی گرا می باشد و آبادانی دنیا، رکن اصلی زندگی گرایی می باشد اما این که جنس این آبادانی و نحوه مواجه به آن چگونه است معرکه آرا می باشد.
شاید بتوان این گونه ادعا کرد که زهد و زندگی زهد گرایانه، خود یک آرایش ویژه ای به زندگی گرایی می دهد که سبب تفاوت آن با دنیا گرایان می شود.
آبادانی دنیا شعار اصلی دنیا گرایان و لذت جویان عالم است و بیان آن از زبان اسلام باید بتواند تمیزهایی داشته باشد تا با شعار لذت گرایان و دنیا گرایان متفاوت شود.
تفاوت آبادانی دنیا در این دو نظام فکری در زهد است. زهد آبادانی دنیا را به سبب لذت گرایی و توجه به خود دنیا به ما هو دنیا را مذموم می داند. و آبادانی ای را مطلوب می داند که سبب توجه به حق تعالی شود. فلذا آبادانی زاهدانه، پیشرفتی است از جنس بسط و گسترش حکومت و شریعت حقه. و این تفاوت آبادانی زاهدانه و آبادانی لذت گرایانه می باشد.
