مشورت ولی با جامعه و مشورت جامعه با یکدیگر

#یادداشت
#حمیدرضاشب_بویی
#یادداشت_113
#جلسه_349
#مشخصات_اسلام
#مشورت_ولی_با_جامعه_و_مشورت_جامعه_با_یکدیگر

دقتی برادر وطن فدا ذیل بحث شورا داشتند و آن تفکیک بین مشورت ولی با جامعه مردمی و مشورت مردم جامعه با یکدیگر بود که به نظر می آید این دقت، قدری می بایست شکافته و بسط داده شود.

در یادداشت قبل گذشت که در بحث مشورت و عقل جمعی تفاوت و تمایزی وجود دارد و هم چنین رابطه عموم و خصوص من وجه قائل شدیم.

آنچه که در بحث مشورت پیامبر در جنگ احد با اصحاب گذشت رشد اصحاب بود این موضوع از این حیث می تواند به عنوان شاخصه مشورت باشد لذا می توان پذیرفت که چه اینکه مشورت از سمت ولی جامعه باشد با افراد جامعه و چه اینکه مشورت اعضای جامعه با یکدیگر باشد رشد و ارتقا از رکن اصلی این پدیده است و نباید نادیده گرفته شود.
لذا اگر ولی جامعه با هر اندازه اشراف و افضلیتی که به موضوع داشته باشد تا حدی که او معصوم باشد و اصحابی را به مشورت انتخاب کرده و دعوت می کند در اصل این مشورت رشدی اتفاق می افتد که اصل رشد مقدس است و ارتقای جامعه انسانی را به دنبال دارد لذابرای یک جامعه انسانی کمال طلب، رشد در ذیل مشورت یک همراهی فطری را به دنبال دارد و از این رو می توان مشورت با اعضای جامعه را یک تمایل فطری دانست(البته مشورتی که با اهلش صورت بگیرد).

در مرتبه دیگر مشورت اعضای جامعه با یکدیگر است این مشورت از حیث تشکیکی قطعا از رتبه ضعیف تری از حیث فطری و نفسانی برخوردار است ولی مطمئنا درجه ای از رشد و کمال را به همراه دارد لذا نمی توان این مرتبه از فطری بودن را نادیده گرفت.

دومین توصیفی که در کنار رشد و ارتقا یافتگی فطری در مشورت می توان اضافه کرد، تشکیکی بودن طرف های مشورت است که این نیز قابل توجه است.