چند نمونه از اقدامات امام خمینی بر خلاف ظواهر مذهبی
بسم الله الرحمن الرحیم
#يادداشت
#مشخصات_اسلام
#میرزا_علی_کرانی
#یادداشت_81
#جلسه_367
#قالب ؟
عنوان : دو سوال و چند نمونه از اقدامات امام خمینی بر خلاف ظواهر مذهبی
پیرامون استثماری بودن یا نبودن پدیده های دینی و یا قرائت های دینی در جلسه ی امروز سخن به میان آمد.
اولا : با توجه به اینکه در جلسه متنی از حضرت آقا قرائت شد که در آن به قرائت های “استعماری” از مفاهیم دینی اشاره شده بود و مستندِ اصل وجود پدیده های ” استثماری ” معنوی قرار گرفت، بحثی قابل طرح است که آیا به لحاظ مفهوم شناسی میان استعماری بودن و استثماری بودن تفاوت هست یا نه ؟ ( که حداقل به لحاظ مفهومی به نظر میرسد هست ) و آیا به صورت تعین خارجی ممکن است از یکدیگر جدا باشند یا نه؟ ( که به نظر میرسد خیر ملازم یکدیگرند. و شاید وجه استناد به این متن برای آن مدعا همین بوده باشد )
این دو پرسش نیازمند بررسی هستند تا با روشن تر شدن این دو مساله و مدقانه تر شدن بررسی های پیرامونی شان، از خلط بحث ها و تشویش ذهنیت ها جلوگیری شود.
ثانیا : فارغ از بحث قبلی، مواردی از تقابل های حضرت امام خمینی (ره) به عنوان یک رهبر دینی ضد استعمار و استثمار با برخی مظاهر دینی قابل ذکر هستند که با بررسی آن ها می توان سرنخ هایی از چگونگی رسوخ استعمار یا استثمار در مظاهر دینی و معنوی را بدست آورد.
چند نمونه ذکر می شود:
1- تحریم جشن های نیمه شعبان در تیرماه سال 57
بخشی از متن بسیار خواندنی پیام ایشان:
« ملت ایران بداند که دست پلید دولت در فعالیت است که مسیر نهضت اصیل و شکل گرفته و عمومی ایران را تغییر دهد؛ و یکی از شاهکارها همین دامن زدن به لزوم جشن است که در پرتو آن خون پاک ملت اسلام را لوث کند و نهضت عظیم اسلامی را به سستی بکشد یا خدای نخواسته محو کند. ملت ایران بیدار است و راه خود را یافته و با هوشمندی می داند که هر نغمه با هر اسم، او را از مسیر خود که قیام ضد شاهی است منحرف کند شیطانی است، اگر چه با اسم قرآن مجید و یا ولی الله اعظم ـ عجل الله فرجه ـ باشد. ما روزی را عید می گیریم که بنیان ظلم و ظالم را منهدم کنیم و دست دودمان ستمکار پهلوی را از کشور قطع نماییم، و آن روز ان شاءالله تعالی نزدیک است و روز عید اسلامی است و عید ولی عصر ـ عجل الله فرجه.
اکنون لازم است در این اعیادی که در سلطنت این دودمان ستمگر برای ملت ما عزا شده است بدون هیچ گونه تشریفات که نشانگر عید و شادمانی باشد، در تمام ایران، در مراکز عمومی مثل مساجد بزرگ اجتماعات عظیم بپا کنند و گویندگان شجاع محترم، مصایب وارده بر ملت را به گوش شنوندگان برسانند، و هر چه بیشتر کارهای ضد اسلامی و قانونی رژیم را افشا کنند، و خوف را که از جنود ابلیس است از دل بیرون کنند، و در ادامۀ نهضت که موافق رضای خداوند تعالی و ولی عصر است کوشش کنند، و این چراغ فروزندۀ هدایت را روشن و روشن تر نگه دارند، و با اعتماد به خداوند تعالی مطمئن باشند که ملت پیروز است. »
