عاقبت به خیری 2

بسم الله الرحمن الرحیم

اساسا عاقبت را می توان به نوعی پیش بینی کرد؟ و یا استشمامی از آن داشت؟

شاید پاسخ منفی باشد، و برای آن بتوان شواهد قابل توجهی ارائه کرد، مثلا منقول است که حضرت امیرالمومنین(ع) نگران عاقبت به خیری خویش بوده اند و در زمانی که پیغمبر اکرم(ص) در مورد کسی که ایشان را به قتل میرساند با ایشان صحیت میکنند، سوال ایشان از پیامبر(ص) چیزی به این مضمون است که آیا در آن زمان من در طریق حق هستم؟

و شاید حتی عبارت «فزت ورب الکعبه» نیز دلالت بر رفع نگرانی ایشان با وقوع شهادتشان داشته باشد.

و یا شاید اینکه منقول است حضرت علی اکبر(ع) در هنگام خروج از مدینه وقتی پدرشان(ع) آیه ی استرجاع تلاوت میکنند از ایشان میپرسند چرا این آیه را تلاوت کردید و ایشان از اینکه این سفر منتهی به قتلشان خواهد شد خبر میدهند، سپس حضرت علی اکبر ع عرض میکنند «اولسنا علی الحق؟» نیز اشعار به همین مطلب داشته باشد.

اما چگونه میتوان تلاش کرد تا از عاقبت به شری مصون ماند؟ محافظت بر بودن در طریق مطلوب چگونه است؟
عاقبت به خیری شامل هر نوع بودن در طریق حق میشود؟ یا مثلا حتی تنزل هم میتواند مصداق عدم عاقبت به خیری باشد؟
در لسان عرف به چه پایانی عاقبت به خیری و به چه پایانی عاقبت به شری گفته میشود؟