تعطیلات رسمی1

ملاک چیست؟

قوانین و قراردادهای اجتماعی چارچوب جامعه را مشخص می کنند و زندگی مردم را تنظیم می کنند. انجام بعضی از امور را ضروری، برخی را ممنوع، برخی را تسهیل و برخی را صعب میکنند.
مناسب ترین قوانین و قرارداد های اجتماعی قوانینی ست که با فطرت و طبیعت انسان و تکوین عالم سازگارتر باشد. برای مثال، به صورت طبیعی و مطابق فطرت عالم، انسان باید غذا بخورد و الا ساختار طبیعی زندگی اش مختل میشود. قانونی که غذا خوردن را ممنوع کند طبیعتا قانون خوبی برای اداره اجتماع انسانی نیست و انسان ها را با مشکل مواجه خواهد کرد.
یا اینکه انسان به صورت فطری می خواهد رشد کند و کمال بیابد. قوانینی که مانع رشد و تکامل انسان بشود و تراز پایینی از زندگی را برای آنها رقم بزند، طبیعتا نمیتواند اجتماع سعادتمندی برای انسان ها بسازد.

هرچه قوانین با تکوین عالم و فطرت بشر سازگارتر باشند، بیشتر به انسانیت انسان و طبیعت عالم خدمت میکنند و انسان و بلکه همه عالم را به سعادت و حیات طیبه نزدیک تر می سازند. در واقع تبعیت قوانین از حقیقت انسان و جهان، انسان ها را به حقیقت و سعادت نزدیک تر می کند.

از قوانین تنظیم کننده اجتماع، تنظیم «تقویم» و « ساعت رسمی » است. ساعت در یک جامعه، قراردادی اجتماعی است که زمان ها را واحد می کند و امکان همگرایی و هماهنگی را پدید می آورد. تقویم نیز ایام کاری، تعطیلات، مناسبات، برنامه های جمعی جامعه و…. را مشخص می سازد.
قراردادهای اجتماعی دیگری نیز از این دو تبعیت میکنند.

وضع قوانین در حیطه تقویم و ساعت رسمی و…. از مقوله سبک زندگی است و بدون در نظر گرفتن واقع عالم و حقیقت زندگی بشر و دستورات دین برای سامان دادن به زندگی انسان، کاری خطرناک بوده و زندگی افراد زیادی را به ناکجا آباد می برد.
لذا اساسا اظهار نظر در این موارد ایدئولوژیک و برخواسته از اندیشه دینی است.

چه شاهدی از این بالاتر که تعطیلات مرسوم جهانی، یعنی روزهای جمعه، شنبه و یکشنبه همگی از برنامه ادیان برای زندگی برخواسته است.
با این توضیح اظهار نظر در این زمینه ها با این ادعا که ما ایدئولوژیک نظر نمی دهیم و فقط به هماهنگی بازار جهانی با بازار داخلی می اندیشیم ساده اندیشی است و نشان از عدم فهم مسئله است.