توحید از دیدگاه انسان‌شناختی
#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#توحید_از_دیدگاه_انسان‌شناختی
#حمیدرضاشب_بویی
#یادداشت_5
#جلسه_105
از آنجا که بحث از جامعه انسانی به عنوان انسان کبیر باید از قواعد حاکم بر انسان صغیر تبعیت کند، لذا می توان این گونه دریافت که مراحل درک یک گزاره دینی در انسان کبیر نیز باید همان هفت مرحله باشد و هنگامی که یک گزاره دینی از مرحله فهم در جامعه انسانی عبور کرده و به مرحله تحقق برسد این جامعه از یک روح دینی در آن گزاره غنی شده و توانسته است به فرهنگ دینی دست یابد.
در جامعه ای که گزاره های دینی به مرحله تحقق می رسند و به فرهنگ یک جامعه تبدیل می گردند آن زمان هر عمل، دانش و اندیشه ای متاثر از این فرهنگ به سمت یک گزاره دینی جهت دار خواهد شد و به اقتدار این فرهنگ دینی خواهد افزود.
در این ساز و کار درک انسانی باید به این مباحث پرداخت که ذکر و قلب جامعه انسانی چیست و تکرار ذکر و گشوده شدن دریچه قلب انسان کبیر به چه صورت خواهد بود؟
در کدامین گزاره از مفاهیم دینی ادراک کامل داشته ایم و این الگو در این گزاره ها محقق است؟
به طور مثال آیا می توان گفت گزاره «انفاق» در جامعه انسانی ایران به تحقق رسیده است؟ یا گزاره «مواسات» که به تازگی از سمت ولی جامعه مطرح شد در چه سطحی از این ادراک قرار گرفته است؟
بررسی سطوح ادراکی جامعه از گزاره های دینی به یقین کار متکلمین به تعریف جدید خواهد بود که توانایی ها و شاخصه های خاص خود را می طلبد.
