فطرت و غیرت!

#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#توحید_از_دیدگاه_انسان_شناختی
#عقیل_رضانسب
#یادداشت_7
#جلسه_107

? فطرت و غیرت!

? اساسا ما در نگاه کثرت بین و مرز بینی غوطه ور هستیم و دستگاه فاهمه طوری قرار داده شده است که اساسا کثرات را ابتدائا می بیند و در پس این کثرات باید دنبال وحدتی گشت.
? نگاه ما ماهیت بین است و باید عقل بیاید و کلی در این صحنه کار کند تا من بتوانم وجود ببینم.
? نگاه من غیر بین است و باید عقلی قلبانی یا قلبی عقلانی بیاید کلی کار کند تا حق ببنینم.
❇️ اما بعد از اینکه به نگاه های وحدت بین می رسیم اینقدر این وحدت غلیظ می شود که بعد تازه سوال می شود که پس کثرت کو! اگر وجود اصیل است و همه جا را پر کرده است و لا غیر للوجود پس ماهیات کو؟ پس کثرات کو؟ اگر حق است که همه جا را پر کرده است و بی نهایت است، پس من کو؟ تو کو؟ ما کو؟
⭐️ فطرت یک عامل وحدت بخش است، اما اگر طوری تقریر شود که مرزبندی ها دیده نشود، که احساس شود که با انسان انسان کردن من و آن کافری که فطرتش را به گند کشیده اند و کشیده است، بدون مرز بندی شویم؛ آن وقت است که ممکن است این عامل وحدت بخش خود به عاملی برای بی غیرتی در مقابل حق تبدیل شود.
اساسا اگر عامل وحدت بخش را اینقدر غلیظ کنیم که دیگر نتوانیم کثرات را ببینیم، این نگاه حقانی و وجودی دقیقی نیست؛
لذا می بینیم که شعار توحید با همه دعوت هایش به وحدت بخشی این همه دعوا در طول تاریخ راه انداخته است.
اگر توحید را طوری تقریر کنیم که هر غیری بتواند جا برای خودش باز کند، این توحید صحیح نیست و باید مراقب باشیم که به بی غیرتی در مقابل حق کشیده نشویم. یعنی یک نکته حق را نگیریم و با همان اصل حق و ریشه همه حقایق را به گند بکشیم.

خود صاحب این متنی که در آن هستیم اسم متن را گذاشته روح توحید نفی عبودیت غیر خدا! یعنی اساسا توحید که شعارش و دعودتش به یکی شدن است، غیر حق را که چیزی نیست را چیز حساب نمی کند و برای راضی کردن غیر حق دست از غیریت نسبت به حق بر نمی دارد.