همخواني و همنوايي انسان با جهان پیرامونش
#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#توحید_از_دیدگاه_انسان‌شناختی
#ایمان_نیک_گفتار
#یادداشت_4
#جلسه_108
همخواني و همنوايي انسان با جهان پیرامونش را می توان در دو معنا قرائت نمود:
1. همنوایی تکوینی: به این معنا که انسان چه بخواهد و چه نخواهد همانند سایر موجودات در قوس صعود خود در حال حرکت به سمت خداوند است که «کل الیه راجعون». در یک نگاه می توان گفت که همه ی موجودات به سمت کمال در حرکت اند انسان نیز به ناچار همراه با کاروان هستی به کمال خودش خواهد رسید، چه کمال در مسیر نار و چه کمال در مسیر جنت.
2. هنوایی تشریعی: علاوه بر حرکت تکوینی که در بین همه ی موجودات مشترک است، انسان از حرکتی دیگر که فقط مختص به اوست برخوردار می باشد و آن حرکت ارادی و انتخابی اوست. انسان باید از قوه به فعل حرکت کند اما جهت فعلیت ها را خودش باید مشخص کند، یعنی حرکتی دیگر بر روی حرکتش. اینجاست که ماجرای کفر و ایمان و سعادت و شقاوت معنا پیدا می کند. به همین دلیل هیچ موجودی مانند انسان از تنوع برخوردار نیست:
« انسان یک موجود عجیبی است. در جمیع طبقات موجودات و مخلوقات باری تعالی، هیچ موجودی مثل انسان نیست. اعجوبه ای است که از او یک موجود الهی ملکوتی ساخته می شود و یک موجود جهنمی شیطانی هم ساخته می شود. موجودات دیگر این طور نیستند. این طور نیست که این فاصله باشد بین فرد کامل و مابین فرد جهنمی ناقص. این از مختصات انسان است که حق تعالی او را با جمیع اوصاف و صفات مقدس خودش ایجاد کرده است و همه چیز در او هست. از این موجود، پیغمبر اکرم و سایر پیغمبرها محقق شده است و «ابوجهل» و سایر «ابوجهل ها» هم هست. و واسطه ما بین این دو تا هم «الی ما لایُعلم» هست »
(صحیفه امام ج 13 ص285)
راز سعادت انسان این است که بتواند اراده ی خودش را با تکوین عالم هماهنگ کند و «راه فطری و طبیعی را به انتخاب بپیماید».
اینجا سوالاتی چند قابل طرح است:
1. معنای هماهنگ سازی اراده انسانی با فطرت و طبیعت چیست؟
2. اساسا اراده ی انسان چه ارتباطی با طبیعت دارد؟
3. چگونه هماهنگ سازی اراده با طبیعت باعث تکامل انسان می شود؟
4. و ….
.
