تاثیر توحید بر انسان

#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#توحید_از_دیدگاه_انسان‌شناختی
#سیدمرتضی_شرافت
#یادداشت_9
#جلسه_109

«1. به معناى وحدت و يكسانى انسانها در رابطه با خدا است:
2. به معناى وحدت و برابرى انسانها در آفرينش و مايه هاى انسانى نيز هست:
3. به‌معناى يكسانى و برابرى انسانها در امكان تعالى و تكامل نيز هست:
4. به معناى آزادگى همه ى انسانها از قيد اسارت و عبوديت غير خدا نيز هست و اين تعبيرى ديگر از لزوم عبوديت خداست :
5. بر اين اساس به معناى تكريم و ارزش دادن به انسان نيز هست :
6. به معناى يكپارچگى و وحدت قلمرو زندگى و هستى انسان نيز هست :
7. به معناى هماهنگى و همگامى انسان با جهان پيرامونش نيز هست:»

مولف، پس از توضیحی پیرامون تاثیر توحید بر جهان بینی عمومی، به سراغ تاثیر توحید بر انسان می رود. در قدم اول، رابطه انسان‌«ها» با خدا را بررسی می کند. (نه رابطه انسان بما هو انسان، بلکه رابطه انسان ها در مقایسه با هم!) و به این می رسد که همه انسان ها در رابطه با خدا یکسان هستند.
در قدم دوم از توحید برداشت می کند، که انسان ها در آفرینش و مایه انسانی با هم برابرند! (باز هم مقایسه بین انسان هاست)
در قدم سوم (ظاهرا نتیجه مورد دوم است) امکان تعالی و تکامل را براین همه انسان ها یکسان می داند.
من فکر می کنم معنای چهارم، نتیجه 3 معنای قبلی است. برابری انسان ها را بیان نمود تا اسارت و عبودیت بعضهم بعضا را رد کند. و اینجا گل بحث است.
معنای پنجم، بالتبع معنای چهارم می آید. وقتی انسان فقط عبودیت خدا را بپذیرد، یعنی عبودیت مخلوق دیگری را نپذیرد، در واقع انسان مورد کرامت واقع شده است.

مورد ششم یک مقدار متفاوت از موارد قبلی است. و وارد ساحات شخصیتی انسان می شود. در این معنا از توحید، برداشت می کند انسان در صحنه اندیشه و عمل، هر دو موحد است و این دو همسو هستند. در این مورد به انسان بما هو انسان، و نه انسان در مقایسه با سایر انسان ها می پردازد.

مورد هفتم به رابطه انسان با جهان پیرامون را بررسی می کند و اینجا هم توجهی به انسان در قیاس با سایر انسان ها ندارد.