تسخیر انسان

#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#توحید_از_دیدگاه_انسان‌شناختی
#محمد_حسن_زاده
#یادداشت_8
#جلسه_109

✅ظاهر آیات تسخیر بر امکان استفاده ابزاری انسان از طبیعت برای حرکت خود دلالت دارد.

✅از طرفی کل عالم در حال حرکت در مسیر توحیدی و فطری خود است.

◀️در جمع بین این دو گزاره سوالاتی حاصل میشود:
1⃣رابطه ی (هماهنگی کل جهان در حرکت در مسیر فطری) با (اراده انسان و تسخیر او) به چه نحو است؟ آیا انسان می تواند با اراده غیر توحیدی, موجودات دیگر را تسخیر کند و آنها را از حرکت در مسیر فطری باز دارد؟

2⃣اگر میتواند پس هماهنگی عالم بهم میریزد. و اگر نمیتواند پس حد تسخیر و اعمال اراده اش تا کجاست؟

3⃣چرا غیر از انسان, باقی موجودات که اختیار دارند(اجنه) قادر به تسخیر نیستند؟

✳️برداشت: تسخیر انسان و اعمال اراده اش, منحصر در استفاده ی از طبیعت و موجودات, در چارچوب حاکم بر عالم است. انسان نمیتواند مسیر عالم را تغییر دهد. نمیتواند هیچ یک از موجودات را از حرکت در مسیر طبیعی بازدارد. فقط میتواند از آنها استفاده کند. لکن میتواند مانع رسیدن آنها به کمال مطلوبشان شود. طبیعت تحت اراده ی غیر توحیدی انسان به کمال مطلوب نمیرسد. آسیب زدن به طبیعت غیر از بازداشتن آن از حرکت در مسیر فطری است. آسیب زدن به طبیعت یعنی بازداشتن آن از رسیدن به کمال مطلوب(هرچند که در مسیر طبیعی خود در حال حرکت است).
4⃣با فرض قبول این ادعا, چرا انسان مجاز است که سایر موجودات را از رسیدن به کمال مطلوب باز دارد؟