نسبت مواسات و پیشرفت

#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#توحید_از_دیدگاه_خط_مشی_اجتماعی
#سید_مصطفی_مدرس
#یادداشت_30
#جلسه_133

نسبت #مواسات و #پیشرفت

در یادداشت پیشین سعی کردم قدری حول محل نزاع بچرخم هر چند که جهت بالندگی بحث بیش از این بایستی خرج کرد. لکن حسب تلاش های متنوع رفقا به همین مقدار اکتفا میکنم.

یک زاویه مسئله این است که بالغایة ما به دنبال چه هستیم وقتی میگوییم مسئله ما فقر زدایی است با وقتی که میگوییم مسئله ما پیشرفت است ما دو گونه مسئله داریم تعریف میکنیم.

#روایت_مسئله بسیار حائز اهمیت است؛ اینکه چه چیزی را نهایتا میخواهیم تحصیل کنیم و چه چیزی را نهایتا میخواهیم محقق سازیم.

روایت فقر زدایی از چالش و معضل در واقعیت پاسخ خیریه ای ای نیز خواهد داشت پاسخی که صدقه دهنده از روی ترحّم و نه احترام
رویکرد صدقه دادن آن هم به صورت ترحمی و یا به تعبیری رویکرد خیریه ای از آنجا که باعث خشکاندن عزم در جامعه می شود و جوهره انسانیت را به تعبیری تضعیف میکند اصلا مطلوب نیست.

به نظرم بایستی پدیده ها را بر مدار #عزم و #اراده ارزیابی کرد. اگر امر و پدیده ای را به گونه ای با آن مواجه شدیم که زمینه ساز اثاره عزم و اراده گردید مطلوبیت دارد و اگر این محقق نشد اصلا مطلوبیت ندارد.

حتی پیش از پاسخ روایت مسئله ما بایستی به گونه ای باشد که این مقوله را در خود انعکاس دهد وقتی ما مسئله را فقر زدایی تقریر میکنیم تا وقتی که مسئله را پیشرفت تقریر میکنیم ما دو رویکرد در تعریف مسئله در پیش گرفته ایم و روایت مسئله به صورت بندی پیشرفت به اثاره عزم و اراده کمک بیشتر و بهتری میدهد.

اگر عزم و اراده را جوهره انسانیت قلمداد کردیم این مسئله را نباید از نظرگاه خویش دور بداریم و کاملا بایستی بر تمام افعال عقلی و قلبی و جوارحی ما حاکمیت داشته باشد.

حال در این میان مواسات امری است بر آمده از اخوت و در جهت اثاره عزم و اراده جمعی.