جمع بندی نظر دو طرف (بر اساس فهم بنده نگاه های معتدل و معقول از هر دو طرف)

#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#توحید_از_دیدگاه_خط_مشی_اجتماعی
#احمد_قوی
#یادداشت_10
#جلسه_146
بخش اول

✅جمع بندی نظر دو طرف (بر اساس فهم بنده نگاه های معتدل و معقول از هر دو طرف)

تذکر: در این بحث اختلاف سر اولویت و اثر گذاری بیشتر است و الا هم روش های عدالتخواهانه صحیح و هم مواسات طلبی برای امروز انقلاب اسلامی لازم است.

🔸جریان عدالتخواه :

آن چیزی که در جامعه باید محقق شود عدالت (برابری در امکان استفاده از فرصت ها برای رشد متناسب باظرفیت) است. فلذا اگر عدالت محقق شود نیازی به رزمایش مواسات و و پررنگ کردن آن به میزان فعلی نیست.
به عبارت دیگر انقلاب و تشکیل حکومت برای اصلاح ساختار ها و اقامه عدل از جایگاه حاکمیت است و اگر مواسات و انفاق مردم کافی بود چرا نظام جمهوری اسلامی تشکیل شد؟!
البته در شرایط فعلی جامعه که قوانین ، ساختارها و مدیران تولید نابرابری می کنند، مواسات جایگاه ویژه ای دارد. چرا که عدالت به یک باره محقق نمی شود و در کوتاه مدت باید به مستصعفان رسیدگی کرد. ولی این باعث نمی شود که راهبرد اساسی برای حل مشکلات را مواسات بدانیم و عدالت را از کانون توجهات دور کنیم.
بر اساس این نگاه ضریب دادن به مواسات در مقایسه با عدالت به نوعی حکم ثانوی (راهبرد کوتاه مدت و یا میان مدت) محسوب می شود و راهبرد اساسی و ریشه ای تلاش برای تحقق عدالت و عدالت خواهی به معنای درست خود (مطالبه ، نقد ، جریان سازی ، پیگیری ، حل مساله و حتی ورود به حاکمیت) است. حتی اگر مواسات طلب باشیم (که هستیم) مواسات حقیقی در این است که بی عدالتی را در سطح کلان برطرف کنیم و این خود بهترین کمک و مواسات نسبت به برادران دینی است. #مواسات_ساختاری

بخش دوم

🔸مواسات طلبان:

قطعا عدالت در جامعه اسلامی باید محقق شود آن هم در سطح حکمرانان ، ساختارهای حاکمیتی و قوانین. بنابراین اختلاف نظر در مساله دانستن و یا مساله ندانستن عدالت نیست. ولی سوال اساسی این است که این “عدالت” با تمام ارزشی که دارد چگونه محقق خواهد شد؟ جریان عدالتخواه باید به اینخن
بیندیشد که چگونه می توان قسط را اقامه کرد؟

نکته دیگر این که تصویری که از مواسات ارائه می گردد در تعیین جایگاه آن نقش مهمی دارد. اگر مواسات را به عنوان جمع آوری کمک و صدقه در نظر بگیریم قطعا جایگاه آن همان امر ثانوی است که در شرایط بی عدالتی باید ضریب بگیرد و موضوع آن در فرض اقامه قسط تا حد زیادی کمرنگ می گردد.(البته از بین نخواهد رفت)
ولی بر اساس این نگاه مواسات را نباید صرفا با رویکرد فردی و عمل خارجی مواسات (جمع آوری کمک های مردمی) تحلیل کرد.
مواسات در اینجا بیشتر به معنای حاکم کردن گفتمان مواسات بر افکار عمومی جامعه و تبدیل شدن این پدیده به یک فرهنگ عمومی است به گونه ای که در ذائقه عمومی جامعه ما تبدیل به پسند اجتماعی گردد و این پسند خود را در سبک زندگی و حیات ما نشان دهد.
حال اگر تحلیل ما از پدیده مواسات اینگونه با
باشد جایگاه آن متفاوت خواهد بود. بر اساس این تحلیل مواسات صرفا به عنوان پر کننده چاله های حاصل از بی عدالتی نیست. بلکه این مفهوم می تواند به عنوان گفتمان حاکم بر افکار عمومی، مقدمه و “پیش ران” اقامه قسط محسوب گردد. بلکه می توان ادعا کرد که برخلاف تصور رایجی که از برقراری عدالت در اذهان نقش بسته، این تحلیل از نقش و جایگاه فرهنگ مواسات در اقامه قسط با راهبرد اساسی “لیقوم الناس بالقسط” که هدف ارسال رسل را اقامه قسط توسط “مردم” معرفی می کند و هم چنین رویکرد “مردم سالارانه” مکتب امام که همه موفقیت ها را مدیون و مرهون قیام لله امت می داند، سازگارتر است. #رویکرد_تمدنی

جمع بندی : به نظر می رسد که در شرایط کنونی جمهوری اسلامی اساسی ترین سوالی که برای جریان حزب اللهی مطرح است و باید برای آن پاسخی بیابیم چگونگی تحقق #دولت_اسلامی است. آیا دولت اسلامی با صریب گرفتن گفتمان انقلاب در بین مردم محقق می شود یا با حل مسائل توسط جریان انقلابی و اقبال مردم به جریان انقلابی؟ منظور از تشکیل حلقه های میانی و نسبت آن با گفتمان سازی و حل مساله چیست؟
شاید ریشه این اختلاف تا حدوری به این سوال برگردد که نسبت جامعه و حاکمیت در تحقق دولت اسلامی چیست؟