نقدهای ناظر به عمل

#یادداشت
#یادداشت_23
#احمد_قوی
#جلسه_161
#وحدت #تکفیر #شیعه #سنی #جبهه_انقلاب #هفته_وحدت #صدور_انقلاب #نگاه_جهانی #سید_کمال_حیدری

اما مساله اصلی آقای حیدری
از نقدهای ناظر به عمل ، نوع سیاست ورزی، رعایت مصالح در بیان مطالب و هوشمندی سیاسی در فضای اجتماعی که بگذریم ، آن چیزی که نقطه شروع اختلاف ایشان و منشا تمام این دعواها محسوب می شود، مبانی معرفتی و نوع خوانش ایشان از اندیشه اسلامی است!
خوانش متفاوتی که رد پای خود را در امثال نظریه “جواز تعبد به جمیع ادیان و مذاهب” و… میتوان مشاهده کرد. در واقع رویکرد علمی ایشان به گونه ای است که نتیجه آن “ادخال” مبانی معرفتی پلورالیسم در فکر اسلامی و رساندن حرفهای امثال سروش به مرزهای ادبیات فقه شیعه است.
فلذا نتیجه طبیعی آن فاصله گرفتن از جمهور متفکرین اسلامی است. طبیعتا هر چه جلوتر برویم از این دست چالش ها و اختلافات بیشتر خواهیم دید.
اما آن چیزی که به نظر می رسد از مساله شخص آقای حیدری ، اختلافات ایشان با حوزه و این دعواهای مصداقی مهم تر است ، نوع مناسباتی است که جریان انقلابی با این نوع اندیشه ها برقرار می کند.
اگر چه که در برخی موارد مثل همین ماجرای تقریب حرفهای ایشان برای دغدغه مندان امت اسلامی جذابیت های زیادی می تواند داشته باشد و حتی برخی دوستان این گرایشات را به عنوان مبانی و زیرساخت های وحدت پذیرفته و ترویج نمایند، ولی در نهایت ادامه مسیر نشان خواهد داد که این حرفها با مبانی معرفتی تفکر اسلامی ( از فلسفه گرفته تا خود قرآن) جور در نخواهد آمد. بنابراین جریان انقلابی که پیگیر تحقق آرمان های جهانی انقلاب است باید به تکیه گاههای نظری و معرفتی خود توجه بیشتری داشته باشد!